อบูฮานีฟะฮฺกำลังสอนลูกศิษย์ของเขาอยู่ โดยโต้แย้งคำสอนของอิมามญะอฺฟัร ศอดิก(อ.) ว่าไม่มีเหตุมีผล บะฮฺลูลอยู่ในที่นั้นด้วยเมื่ออบูฮานีฟะฮฺกล่าวว่าเขาไม่เห็นด้วยกับคำสอนสามอย่างของอิมาม(อ.)
ข้อแรก ที่อิมาม(อ.) กล่าวว่า “ไม่สามารถมองเห็นอัลลอฮฺได้” แต่อบูฮานีฟะฮฺบอกว่า เป็นไปไม่ได้ที่สิ่งหนึ่งมีอยู่แต่มองไม่เห็น
ข้อสอง ที่อิมาม(อ.) กล่าวว่า “ชัยฏอน(มารร้าย) จะถูกโยนลงในไฟนรก ซึ่งจะเผาไหม้เขาอย่างรุนแรง” อบูฮานีฟะฮฺแย้งว่า “ไฟจะทำร้ายไฟได้อย่างไร ในเมื่อชัยฏอนถูกสร้างมาจากไฟ”
ข้อสาม ที่อิมาม(อ.) กล่าวว่า “มนุษย์เท่านั้นที่เป็นผู้รับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง และอัลลอฮฺผู้ทรงอำนาจยิ่ง ไม่ทรงเกี่ยวข้องใดๆ กับการกระทำของเขา” อบูฮานีฟะฮฺก็แย้งว่า “มันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่ออัลลอฮฺทรงกำหนดชะตากรรมของมนุษย์ ซึ่งถ้าพระองค์ไม่ทรงประสงค์ ก็จะไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นได้?”
ทันทีที่อบูฮานีฟะฮฺพูดจบ บะฮฺลูลก็ลุกขึ้นหยิบอิฐก้อนหนึ่งขว้างใส่อบูฮานีฟะฮฺโดนที่ศีรษะของเขา บะฮฺลูลถูกจับตัวและนำไปหากาหลิบเพื่อลงโทษ แต่เขาได้ร้องว่าเขาไม่ได้ทำอะไรสักอย่างนอกจากให้คำตอบกับอบูฮานีฟะฮฺในเรื่องที่เขาโต้แย้งคำสอนของอิมาม(อ.) เท่านั้น
กาหลิบสั่งให้เขาอธิบายว่าทำไมเขาจึงเลือกให้คำตอบด้วยการขว้างอิฐใส่อบูฮานีฟะฮฺ เขาตอบว่า
“ชายผู้นี้อ้างว่าถ้าอัลลอฮฺอยู่ที่นั่น เขาก็ต้องมองเห็นอัลลอฮฺ แล้วตอนนี้เขามาบ่นว่าเจ็บที่ศีรษะเพราะโดนขว้างด้วยก้อนอิฐ ถ้าความเจ็บนั้นมีอยู่จริง ก็บอกสิว่ามันอยู่ที่ไหน? เช่นเดียวกันนี้แหละ ในเมื่อมองไม่เห็นความเจ็บ(ทั้งที่มันมี) อัลลอฮฺก็ทรงมีอยู่เช่นเดียวกันโดยที่ไม่มีใครมองเห็น”
“ประการที่สอง เขาบอกว่าไฟไม่สามารถทำร้ายไฟได้ ที่จริงแล้วมนุษย์ถูกสร้างมาจากดิน และอิฐที่ใช้ขว้างศีรษะเขาก็ถูกสร้างมาจากดินเหมือนกัน ถ้าดินสามารถทำให้ดินด้วยกันเจ็บได้ แล้วทำไมไฟจะไม่สามารถทำให้ไฟเจ็บได้เล่า?”
“ประการที่สาม เขาบอกว่ามนุษย์ไม่ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของเขา แต่อัลลอฮฺต่างหากที่ต้องรับผิดชอบต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าเป็นเช่นนั้น แล้วทำไมเขาจึงต้องการคำตัดสินจากท่านด้วยเล่า และทำไมเขาจึงต้องการให้ฉันถูกลงโทษที่ทำให้เขาเจ็บ? เขาควรจะส่งการลงโทษนี้ไปให้กับอัลลอฮฺ ผู้ซึ่งเขาได้บอกว่า เป็นผู้รับผิดชอบต่อการกระทำทั้งหมดของมนุษย์”
ทุกคนในที่นั้นนิ่งอึ้งไปกับคำพูดของบะฮฺลูล และอบูฮานีฟะฮฺก็พูดไม่ออก ดังนั้น บะฮฺลูลจึงถูกปล่อยตัวไปโดยไม่ถูกลงโทษใดๆ
