อิมาม ฮุเซน (อ.) เป็นอิมามท่านที่ 3 ของบรรดาอิมามทั้ง 12 ท่าน ท่านมีกิตติศัพท์ในเรื่อง การมีความกรุณาปราณี มีความเมตตา มีความเอื้อเฝื้อเผื่อแผ่ และการมีความรักต่อคนยากจน
วันหนึ่งขณะที่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) กำลังขี่ม้าผ่านไปตามถนน ในเมืองมาดีนะห์ ท่านได้ผ่านไปเห็นขอทานกลุ่มหนึ่ง มารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารที่พวกเขาขอมาได้ในช่วงกลางวัน เมื่อพวกขอทานเหล่านั้นเห็นท่านอิมามฮุเซน (อ.) ก็ได้เชื้อเชิญท่านอิมามมารับประทานอาหารร่วมกับพวกเขาด้วย
แต่ในฐานะที่ท่านอิมามฮุเซน(อ) คือท่านหนึ่งในวงศ์วานอะฮ์ลุลบัยต์ ท่านจึงไม่ได้รับอนุญาตให้รับสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ได้มาจากการศอดะเกาะฮฺ(การบริจาค) เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้มาจากการศอดะเกาะฮฺนั้น เป็นสิ่งต้องห้าม ( ฮารอม ) สำหรับวงศ์วานอะฮ์ลุลบัยต์ทุกท่าน อิมามฮุเซน (อ.) จึงได้ลงมาจากหลังม้าและนั่งลงต่อหน้าพวกเขา
ท่านอิมาม ฮุเซน (อ) ได้อธิบายด้วยถ้อยคำที่สุภาพอ่อนโยนให้พวกเขาฟัง ว่า แม้ว่าท่านปรารถนาและรักที่จะรับประทานอาหารกับพวกเขามากเพียงใด ท่านก็ไม่อาจทำได้ เพราะในฐานะที่เป็นหนึ่งในวงศ์วานอะฮ์ลุลบัยต์ ท่านจึงไม่สามารถรับสิ่งที่เป็นศอดะเกาะฮฺได้ ท่านจึงเลือกที่จะเชิญพวกขอทานเหล่านั้นไปรับประทานอาหารที่บ้านของท่านเองแทน เพื่อทุกคนจะได้ร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน
จะเห็นว่าท่านอิมามฮุเซน(อ) ไม่ได้ทำดีต่อคนอื่นโดยประนีประนอมในความเชื่อของท่าน และละเลยหลักคำสอนของพระเจ้า แต่ท่านเลือกที่จะเชื่อฟังหลักคำสอนของพระเจ้า และในขณะเดียวกันก็ทำดี มีความรักความเมตตาต่อคนอื่นด้วย
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : เราทุกคนควรจะต้องมี ใจเมตตากรุณา เอื้อเฝื้อเผื่อแผ่ และรักคนอื่นๆ เหมือนท่านอิมามฮุเซน(อ) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อคนยากจน แต่ในขณะเดียวกันเราก็ไม่ควรทำดีกับพวกเขาโดยละเลยต่อหลักคำสอนของอิสลาม และประนีประนอมความเชื่อของเรากับคนอื่น แต่เราจะต้องบอกกับเขาด้วยความสุภาพอ่อนโยน
