ลดสายตาลงต่ำ…

ในสมัยการปกครองของกาหลิบผู้หนึ่ง เศรษฐีคนหนึ่งได้ซื้อทาสมาหนึ่งคน และเศรษฐีผู้นั้นได้ปฏิบัติกับทาสคนนั้นด้วยความสุภาพอ่อนโยนมาตั้งแต่เริ่มต้น ให้อาหาร เสื้อผ้าที่ดี และเงินแก่เขา เหมือนกับเป็นลูกของตัวเอง แต่ทาสผู้นั้นได้สังเกตุเห็นว่าเจ้านายของเขามีความรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ

ในที่สุดเศรษฐีผู้นั้นตัดสินใจที่จะปล่อยทาสคนนั้นเป็นอิสระ และมอบเงินทุนก้อนหนึ่งให้แก่เขา คืนหนึ่งพวกเขาทั้งสองนั่งคุยด้วยกัน ผู้เป็นนายกล่าวว่า “เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันจึงปฏิบัติต่อเธออย่างดีเช่นนี้?”

ผู้เป็นทาสได้ถามเหตุผลของเขา เจ้านายจึงได้กล่าวว่า “ฉันอยากจะขอให้เธอทำอะไรบางอย่าง ซึ่งถ้าเธอทำสำเร็จ เธอจะได้ในสิ่งที่ฉันได้ให้ไปแล้ว และฉันจะให้เธออีก แต่ถ้าเธอปฏิเสธ ฉันจะไม่พอใจในตัวเธอ”

ทาสได้กล่าวว่า “ฉันจะปฏิบัติตามไม่ว่าท่านจะสั่งอะไร ท่านคือผู้มีบุญคุณของฉัน ผู้ให้ชีวิตแก่ฉัน” เจ้านายกล่าวว่า “เธอต้องสัญญาว่าจะทำตามที่พูด เพราะฉันกลัวว่าเธอจะไม่ยอมทำ”

ทาสกล่าวว่า “ฉันสัญญาจะทำในสิ่งที่ท่านต้องการ” เจ้านายกล่าวว่า “คำขอของฉันก็คือ เธอต้องตัดศรีษะของฉันในเวลา และสถานที่ซึ่งฉันจะกำหนดเอง” ทาสได้ร้องอุทานว่า “อะไรนะ? ฉันจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร?” เจ้านายกล่าวว่า “นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ” ทาสกล่าวว่า “มันเป็นไปไม่ได้” เจ้านายกล่าวว่า “เธอสัญญากับฉันแล้ว เธอต้องทำ”

กลางดึกคืนหนึ่ง เศรษฐีผู้นั้นได้ปลุกทาสของเขา และมอบมีดคมกริบเล่มหนึ่งกับกระเป๋าที่บรรจุเงินอยู่เต็มกระเป๋าให้แก่ทาสของเขา และพาทาสของเขาปีนขึ้นไปบนดาดฟ้าบ้านของเพื่อนบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ในละแวกเดียวกัน และบอกให้ทาสของเขาตัดศรีษะเขาบนดาดฟ้าบ้านหลังนั้น แล้วไปจากที่นั่นเสีย

ทาสหนุ่มได้ถามถึงเหตุผลสำหรับการกระทำเช่นนี้ เศรษฐ๊คนนั้นตอบว่า “ฉันอิจฉาและเกลียดผู้ชายที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ และขอตายเสียดีกว่าที่จะอยู่เห็นหน้าเขา เนื่องจากเราเป็นคู่แข่งกัน แต่เขาเก่งและมีความก้าวหน้าไปกว่าฉันเสียทุกอย่าง ฉันกำลังถูกเผาไหม้ด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังแก่เขาเหลือเกิน ฉันปรารถนาจะให้เพื่อนบ้านของฉันคนนี้ติดคุกจากการฆาตกรรมอำพรางนี้ และชะตากรรมเช่นั้นจะทำให้ฉันบรรเทาใจลงได้ เพราะทุกคนรู้ดีว่าเขาเป็นคู่แข่งของฉัน หากฉันโดนฆาตกรรมบนดาดฟ้าบ้านของเขา เพื่อนบ้านของฉันจะต้องถูกประณามไปจนตายสำหรับการกระทำนี้”

ทาสหนุ่มจึงกล่าวว่า “ดูเหมือนท่านจะเป็นคนโง่และสมควรแล้วที่จะตาย” เขาจึงตัดศรีษะของเศรษฐีผู้นั้นแล้ววิ่งหนีไป เพื่อนบ้านที่เป็นคู่แข่งของเขาจึงถูกจับ และติดคุกในเวลาต่อมา แต่ไม่มีใครสักคนเชื่อว่าเขาจะฆ่าเพื่อนคู่แข่งของเขาบนดาดฟ้าบนบ้านของตัวเอง มันได้กลายเป็นเรื่องลึกลับ

ต่อมาไม่นานทาสคนนั้นก็ถูกทิ่มแทงด้วยความรู้สึกสำนึกผิด เขาจึงไปหาเจ้าหน้าที่ และสารภาพความจริงทั้งหมด เมื่อเรื่องราวทั้งหมดถูกเปิดเผย เจ้าหน้าที่ได้ปล่อยทั้งเพื่อนบ้าน และทาสคนนั้นเป็นอิสระ ในเวลาต่อมา

นี่คือข้อเท็จจริง ความอิจฉาริษยา และความเกลียดชังคือโรคอย่างหนึ่งของวิญญาณ ที่เราต้องกำจัดออกไป

“แน่นอนผู้ขัดเกลาชีวิตย่อมได้รับความสำเร็จ แน่นอนผู้หมกมุ่นกับมัน ย่อมล้มเหลว” (อัล-กุรอาน 91/9-10)

อัลลอฮฺ(ซ.บ.) ได้เรียกร้องให้เราขัดเกลาตัวเองให้สะอาดจากโรคร้าย จากจิตใจที่วิปริต จากความหันเห และการดัดแปลง