ความโลภคือรากของความชั่วร้าย

อิมามอะลี(อ.) กล่าวว่า “ความโลภคือกุญแจไปสู่ปัญหา และนำมนุษย์ไปสู่ความยากลำบาก เป็นสาเหตุให้เขาต้องทำความผิดบาป”

อิมามญะอฺฟัร ศอดิก(อ.) กล่าวว่า “ถ้าหากบุตรของอาดัมได้ครอบครองหุบเขาสองแห่งที่เต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว เขาจะต้องปรารถนาหุบเขาแห่งที่สาม บุตรของอาดัม ท้องของเจ้าไม่ใช่อื่นใดนอกจากมหาสมุทรหรือหุบเขาที่ไม่สามารถเติมเต็มด้วยสิ่งใดได้นอกจากฝุ่นผง”

ในขณะที่ชายคนหนึ่งเดินผ่านไปบนทะเลทรายแห่งหนึ่ง และพบหินก้อนมหึมาจมอยู่ในทรายครึ่งก้อน มีอักษรสลักไว้บนหินก้อนนั้นว่า “พลิกมันขึ้นมาแล้วท่านจะได้ผลดีจากมัน”

ชายคนนั้นรู้สึกนึกไปเองว่าต้องมีสมบัติซ่อนอยู่ใต้หินก้อนนี้แน่ๆ เขาจึงเริ่มลงมือขุดเพื่อพลิกหินก้อนนั้นขึ้นมาด้วยความแข็งขัน หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงเขาก็ทำสำเร็จ แต่ไม่มีสมบัติอยู่ที่นั่น นอกจากตัวอักษรที่สลักไว้ข้างใต้หินก้อนนั้นว่า “ความโลภคือรากของความชั่วร้ายทั้งปวง จงจำไว้ แล้วท่านจะเป็นคนดีกว่านี้”

ความโลภเป็นผลที่เกิดมาจากความกลัว เพราะความกลัวนี้เองที่ทำให้มนุษย์กลายเป็นคนโลภ เขากลัวมากเสียจนต้องการจะสะสมเพิ่มพูนไว้เพื่ออนาคต เขากลัวมากเสียจนยอมสละเวลาในวันนี้ของเขาเพื่อวันพรุ่งนี้ และวันพรุ่งนี้ก็ไม่เคยมาถึง คนโลภไม่มีวันเป็นคนรวยไปได้

เขาอาจมีอำนาจในการจับจ่ายใช้สอยไปได้ทั่วโลก แต่เขาก็ยังคงเป็นคนจนอยู่นั่นเอง และจะไม่มีความสุขกับมัน ความโลภของเขาจะไม่ยอมให้เขาพึงพอใจกับสิ่งที่เขามี เขายังรู้สึกว่าขาดแคลนอยู่ดี เขายังคงตกอยู่ในความหวาดกลัวต่ออนาคตจนทำให้เขาแยกจากเงินของเขาไปไม่ได้ เขาจึงต้องสะสมเพิ่มพูน สะสมเข้าไปเรื่อยๆ เสียเวลาไปทั้งชีวิตในการสะสมเพิ่มพูน และวันหนึ่งเขาก็ตายลง

เขาเป็นคนจนตลอดชั่วชีวิต มามือเปล่า และไปมือเปล่า และชีวิตทั้งชีวิตของเขาก็ไหลลงท่อน้ำทิ้งไปอย่างไม่มีความหมายอะไรเลย