“อัรบาอีน ฮูซัยนี” ตามหลักคำสอนและประวัติศาสตร์
เกี่ยวกับพิธีกรรมอัรบาอีน สิ่งที่ปรากฏอยู่ในวัฒนธรรมศาสนาของเรา คือการรำลึกถึงช่วง 40 วันแห่งการเป็นชะฮาดัตของท่านอิมามฮุเซ็น(อ.)ซัยยิดุชชุฮะดาอ์ ซึ่งตรงกับวันที่ 20 เดือนเซาะฟัร
ท่านอิมามฮะซัน อัสการียฺ (อ.) ได้กล่าวถึงสัญลักษณ์ของผู้ศรัทธา »มุอฺมิน« ไว้ 5 ประการด้วยกัน กล่าวคือ : การดำรงนมาซวันละ 51 เราะกะอัต ซิยารัตอัรบาอีน สวมแหวนทางนิ้วมือข้างขวา เอาหน้าซัจญฺดะฮฺแนบกับพื้น และอ่านบิสมิลลาฮิรเราะฮฺมานนิรเราะฮีม ในนมาซด้วยเสียงดัง[1]
ทำนองเดียวกันนักประวัติศาสตร์บันทึกไว้ว่า ท่านญาบิร บิน อับดุลลอฮฺ อันซอรียฺ พร้อมกับอุฏ็อยยะฮฺ เอาฟีย์ ประสบความสำเร็จต่อการเดินทางไปซิยาเราะฮฺ อิมามฮุเซ็น (อ.) หลังจากถูกทำชะฮาดัตในช่วง 40 วันแรก[2]
ซัยยิด บิน ฏอวูส กล่าวว่า : เมื่อเหล่าสตรีและบรรดาบุตรหลานของท่านอิมามฮุเซ็น (อ.) เดินทางกลับจากเมืองชาม เมื่อไปยังประเทศอิรัก พวกเขาได้ร้องขอว่า : พวกเราจะเดินทางกลับไปทางเส้นทางกัรบะลาอ์ และเมื่อไปถึงสถานทีสังหารท่านอิมามฮุเซ็น (อ.) และเหล่าบรรดาสหายของท่านแล้ว พวกเขาได้พบกับท่านญาบิร บิน อับดุลลอฮฺ อันซอรียฺ และบนีฮาชิมกลุ่มหนึ่ง และได้เห็นชายคนหนึ่งจากครอบครัวของท่านรอซูล (ซ็อล ฯ) เข้ามาซิยาเราะฮฺท่านอิมามฮุเซ็น (อ.) ซึ่งทั้งหมดได้เข้ามาในเวลาเดียวกัน ต่างคนต่างร่ำไห้แสดงความโศกเศร้าเสียใจ บ้างตบลงบนอก บ้างก็ตบลงบนศีรษะตัวเอง พวกเขาได้จัดการรำลึกถึงโศกนาฏกรรม ด้วยหัวใจที่แตกสลาย และกลุ่มสตรีก็ได้เข้าสมทบกับพวกเขา ซึ่งพิธีกรรมยาวนานอยู่สองสามวัน[3]
[1] มัจญฺลิซซียฺ, บิฮารุลอันวาร, เล่ม 98, หน้า 329, เบรูต, « عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ : صَلاةُ اِحدی وَ خَمسین وَزِیارَةُ الا ربَعین … ».
[2] ฏ็อบรียฺ,มุฮัมมัด บิน อะลี, บะชอรัต อัลมุซเฏาะฟา, หน้า 126, กุม, มุอัซเซะเซะฮ์ นัชร์ อัลอิสลามมี, พิมพ์ครั้งแรก ปี ฮ.ศ. 1420.
[3] บิฮารุลอันวาร อัลญามิอะฮฺ ลิดดุรริร อัคบาร อัลอะอิมมะตุลอัฏฮาร, เล่ม 45, หน้า 146.
ขอขอบคุณเว็บไซต์ lovehussain.org
