ความประเสริฐของอิมามอะลีในค่ำคืน “ลัยละตุลมะบีต”
การอพยพของท่านศาสดามุฮัมมัด จากเมืองมักกะฮ์สู่นครมะดีนะฮ์ เป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่สำคัญตลอดช่วงเวลาการมีชีวิตอยู่ของท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) และ เหตุการณ์การอพยพอันยิ่งใหญ่ของท่านพร้อมกับอัศฮาบ (เหล่าสาวก)ของท่าน จากมักกะฮ์สู่มะดีนะฮ์ ซึ่งเป็นเหตุการณ์ถูกกล่าวไว้ในพระมหาคัมภีร์อัลกุรอาน
وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّـهُ وَاللَّـهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ
“และจงรำลึกเถิด ครั้นเมื่อบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาวางอุบาย (แผนการณ์) ต่อเจ้า เพื่อกักขังเจ้า หรือฆ่าเจ้า หรือขับไล่เจ้าออกไปและพวกเขาวางอุบายกันและอัลลอฮ์ก็ทรงวางอุบาย และอัลลออฮ์นั้นทรงเป็นผู้เยี่ยมกว่าในหมู่ผู้วางอุบาย”
ซูเราะฮ์อัลอันฟาล โองการที่ 30
وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ وَاللَّـهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ
“และในหมู่มนุษย์นั้นมีผู้ที่ขายตัวของเขา เพื่อแสวงหาความพอพระทัยของอัลลอฮ์และอัลลอฮ์นั้นเป็นผู้ทรงปรานีแก่ปวงบ่าวทั้งหลาย”
ซูเราะฮ์อัลบะกอเราะฮ์ โองการที่ 207
เวลาที่ชาวมุสลิมซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองมักกะฮ์ได้รับการรังแกและถูกกลั่นแกล้งจากพวกมุชริก (พวกตั้งภาคี) ด้วยเหตุนี้เอง ท่านศาสดาจึงสั่งให้ทำการอพยพบรรดามุสลิมออกจากมักกะฮ์ไปสู่ยังมะดีนะฮ์ และเมื่อพวกมุชริกีนได้ยินเช่นนั้นก็เกิดความหวาดหวั่นในปัญหาที่จะเกิดตามมาภายหลัง นั่นก็คือ การรวมตัวของมุสลิมที่เมืองมะดีนะฮ์ เพื่อเป็นกองกำลังในการต่อต้านพวกเขา ฉะนั้น บรรดาแกนนำของพวกมุชริกจึงได้ไปรวมตัวกันที่สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งมีชื่อว่า ดารุนนัดวะฮ์ ซึ่งเป็นสถานที่ประชุมและวางแผนในการทำลายอิสลาม โดยเฉพาะ ท่านศาสดามุฮัมมัดและในที่ประชุมบรรดาแกนนำต่างก็มีทัศนคติต่างๆที่ไม่เหมือนกัน และมีข้อเสนอแนะ ดั่งที่ในโองการที่30 ซูเราะฮ์อัลอันฟาล กล่าวถึงแผนการณ์ของพวกมุชริก และในที่สุด ก็ได้มีการตกลงกัน ตามความเห็นของอะบูญะฮ์ล์ว่า ในแต่ละเผ่าพันธ์อาหรับ ให้เลือกตัวแทนของเผ่าพันธ์นั้นๆมาจากชายหนุ่มที่มีความกล้าหาญและให้ตัวแทนทั้งหมดนั้นไปทำการปิดล้อมบ้านของมุฮัมมัด และหลังจากนั้นก็บุกเข้าไปในบ้านของเขา และไปจับตัวเขามาสังหารในทันที
เมื่อยามค่ำคืนได้ย่างก้าวเข้ามา เทวทูตแห่งพระเจ้า คือ ท่านญิบรออีลได้นำพระบัญชาของพระองค์ลงมา เพื่อแจ้งแก่ท่านศาสดามุฮัมมัดถึงแผนการลอบสังหารของพวกมุชริกและท่านศาสดาได้นำเรื่องนี้ไปบอกกับท่านอิมามอะลี และสั่งให้ท่านอะลีไปนอนบนเตียงนอนของท่านศาสดาแทนท่าน และกล่าวว่า “โอ้อะลีเอ๋ย คืนนี้เจ้าจงไปนอนบนเตียงนอนของฉันเถิด เพื่อจะทำให้ศัตรูนั้นคิดว่าฉันยังคงนอนหลับอยู่ ซึ่งฉันจะได้ออกไปจากบ้านอย่างลับตาคนได้อย่างง่ายดาย” แล้วท่านอะลีก็ปฏิบัติตามคำสั่งของท่านศาสดา โดยได้สวมเสื้อผ้าของท่านศาสดาและขึ้นไปนอนบนเตียงนอนของท่านศาสดาหลังจากนั้น
เพราะฉะนั้น จะเห็นได้ การนอนบนเตียงนอนของท่านศาสดา และห่มผ้าห่มของศาสดา นั้นมีผลอันตรายต่อชีวิตของท่านอะลีเป็นอย่างมาก แต่ท่านอะลีก็ยอมรับคำสั่งนั้นปฏิบัติด้วยกายและใจของท่าน ด้วยเหตุนี้เอง ท่านจึงตอบรับคำสั่งของท่านศาสดา และในคืนนั้น บรรดาพวกมุชริกได้เตรียมพร้อมเพื่อที่จะปิดกั้นท่านศาสดามิให้ออกจากบ้านได้ และพวกเขาก็ได้มาที่บ้านของท่านศาสดาด้วยกับดาบที่คมกลิบ ในจังหวะเดียวกันนั้น ท่านศาสดาได้อาศัยความมืดสงัดของยามค่ำคืน ได้อำพรางตนออกจากบ้านของท่านและหลบซ่อนตัวอยู่ในถ้ำที่มีชื่อว่า “ษูร” ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองมักกะฮ์ ประมาณ 7 กิโลเมตร และสถานที่แห่งนั้นท่านศาสดาได้ร่วมอยู่กับท่านอะบูบักร์ หลังจากนั้นท่านศาสดาก็ออกจากถ้ำแห่งนี้มุ่งหน้าสู่เมืองมะดีนะฮ์ และวันที่ท่านศาสดาออกจากเมืองมักกะฮ์ คือ วันพฤหัสที่ 1 ของเดือนรอบีอุลเอาวัล ในปีที่ 13 หลังจากการแต่งตั้งเป็นศาสนทูตและในวันที่ 12 ของเดือนนี้ ท่านก็เดินทางมาถึงยังเมืองมะดีนะฮ์
แปลและเรียบเรียงโดย อะบูอะลี ฟาฏิลี
