Resulullah (s.a.a)'in Makamı
Hz. Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Allah-u Teala Muhammed (s.a.a)'den daha üstün ve daha hayırlı bir varlık yaratmamıştır." [1]
İmam Sadık (a.s) da şöyle buyurmuştur: "Allah-u Teala, Peygamberlere bağışladığı her şeyi, Hz. Muhammed'e de bağışlamıştır." [2]
İmam Kazım (a.s) da buyurmuştur ki: "Hz. Muhammed (s.a.a), Allah Teala'nın meb'us kıldığı her peygamberden daha bilgili idi." [3]
Resulullah (s.a.a)'in Evrensel Risaleti
Allah-u Teala şöyle buyuruyor:
"De ki: Ey insanlar, ben sizin hepinize, göklerin ve yerin sahibi olan, kendisinden başka tanrı bulunmayan, yaşatan, öldüren Allah'ın elçisiyim."[4]
Yine Allah-u Teala buyuruyor ki:
"Biz seni ancak bütün insanlara bir müjdeci ve uyarıcı-korkutucu olarak gönderdik."[5]
Resulullah (s.a.a)'in Son Peygamber Oluşu
Allah-u Teala buyuruyor ki:
"Muhammed, sizin erkeklerinizden hiç birinin babası değildir; fakat o, Allah'ın elçisi ve peygamberlerin sonuncusudur."[6]
İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur:
"Muhammed (s.a.a)'in şeriatı, kıyamet gününe kadar nesh olmayacaktır ve O'ndan sonra kıyamet gününe kadar da bir peygamber gelmeyecektir." [7]
Resulullah (s.a.a)'in Zühdü
Hz. Ali (a.s) bu hususta şöyle buyurmuştur:
"Resulullah (s.a.a), yerde yemek yerdi, kul gibi otururdu, ayakkabısını kendisi tamir ederdi, elbisesini kendisi yamardı, eğersiz merkebe binerdi; biri daha varsa ardına bindirirdi. Evinin kapısına, üstünde resimler bulunan bir perde asılmıştı; zevcelerinden birine; "Şunu kaldır; zira ona baktıkça dünya ziynetlerini hatırlıyorum" buyurmuştu. Dünyayı gönlünden çıkarmıştı; onu anmayı hatırından geçirmezdi. Dünyayı o kadar gözden çıkarmıştı ki, ne gönül bağlayacağı güzel bir elbisesi vardı, ne de üstüne oturacağı bir sergisi." [8]
Resulullah (s.a.a)'in Emanettarlığı
İmam Sadık (a.s) şöyle buyuruyordu:
"Emanetleri sahiplerine geri verin. Çünkü Resulullah (s.a.a) iğne ve ipliği bile sahibine geri verirdi." [9]
Resulullah (s.a.a)'in İsmi
Resulullah (s.a.a) şöyle buyuruyordu:
"Evladınızın ismini Muhammed koyduğunuzda ona ihtiram edin, meclislerde ona yer açın, ona surat asmayın."[10]
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurdu:
"Bizim bir evladımız olduğunda onun ismini mutlaka Muhammed koyarız; yedi gün geçtiğinde istesek değiştiririz, istemesek aynen öyle kalır." [11]
Peygamber (s.a.a)'e Salavat
Allah-u Teala şöyle buyuruyor:
"Hiç şüphesiz, Allah ve melekleri Peygamber'e salat etmektedirler. Ey iman edenler, siz de ona salat edin ve tam bir teslimiyetle ona selam verin."[12]
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur:
"Peygamber (s.a.a) anıldığında, ona çok salat edin. Çünkü kim ona bir defa salat ederse Allah-u Teala ona bin salat eder..." [13]
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
"Kim bana bir yazıda salat yazarsa, ismim o yazıda olduğu müddetçe melekler sürekli olarak ona mağfiret dilerler." [14]
Salavat çeşitli şekillerde söylenebilir, ama en meşhur olanı, teşehhütte de sürekli söylediğimiz şu cümledir: "Allahumme salli ala Muhammed'in ve al-i Muhammed."
Şunu da hatırlatalım ki, Peygamber'in âl'ini söylemeksizin O'na salat etmek, yani "Sallallahu aleyhi ve sellem" demek doğru değildir. Hazretin kendisi böyle bir salavatı nehy etmiş ve onu doğru bilmemiştir. Doğrusu şudur: "Sallallahu aleyhi ve âlihi ve sellem"
Allah'ım! Muhammed ve al-i Muhammed'e salat eyle ve onların ferecini yakınlaştır.
HZ. RESULULLAH (S.A.A)'İN FAZİLETLERİ VE SİRESİ
Resmi Tıkla
Uykudan Kalktığında Secde Etmesi
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
"Resulullah (s.a.a) uykudan kalktığında (alnını yere koyarak) Allah'a secde ederdi."[15]
Namaza Olan Aşkı
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
"Resulullah (s.a.a), ne yemeği ve ne de başka bir şeyi namaza tercih etmezdi; namaz vakti ulaştığında, ne ailesini tanırdı ve ne de dostunu."[16]
Vaktini Üçe Bölmesi
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
"Resulullah (s.a.a) kendi evine gittiğinde vaktini üç kısma bölerdi: Bir kısmını Allah'a, bir kısmını ailesine ve bir kısmını da şahsi işlerine ayırırdı."[17]
Yürüyüşü
İbn-i Abbas'tan şöyle dediği nakledilmiştir:
"Resulullah (s.a.a) yol yürürken öyle canlı ve dinamik yürürdü ki, bu yürüyüş sahibinin aciz ve yorgun insanlar gibi yürümediği hemen kendini gösterirdi."[18]
Resulullah (s.a.a)'in Tevazusu
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur:
"Resulullah (s.a.a) bir eve girdiğinde, meclisin en aşağı kısmında otururdu." [19]
Enes bin Malik şöyle diyor:
"Resulullah (s.a.a) hastaların ziyaretine giderdi, cenazeleri teşyi ederdi, kölenin davetini kabul ederdi, merkebe binerdi, Hayber, Beni Kureyza ve Beni Nadir günü (onlarla savaştığı günler) yularlı bir merkebe binmişti, altında liften bir palan vardı."[20]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
"Resulullah (s.a.a) meb'us olduğu günden dünyadan göçene dek, bir yere dayanarak yemek yemedi, köleler gibi yemek yerdi, onlar gibi otururdu."
Neden böyle yapıyordu dediklerinde; "Allah Teala'ya tevazu etmek için." buyurdular.[21]
İmam Sadık (a.s) Resulullah (s.a.a)'in şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Ben ölene kadar beş şeyi, benden sonra sünnet olması için terk etmem: "Kölelerle yerde yemek yemeği, semerli merkebe binmeyi, keçiyi elimle sağmayı, yünlü elbise giymeyi ve çocuklara selam vermeyi." [22]
HZ. RESULULLAH (S.A.A)'İN FAZİLETLERİ VE SİRESİ
Resmi Tıkla
Resulullah (s.a.a)'in Sabrı
Emir'ul- Müminin Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
Bir Yahudi'nin Resulullah (s.a.a)'den bir kaç dinar alacağı vardı, Hazretten o parayı istedi. Resulullah (s.a.a); "Ey Yahudi, şimdi yanımda sana verecek bir param yoktur." buyurdu. Yahudi; "Ya Muhammed! Paramı vermedikçe senden ayrılmayacağım!" dedi. Resulullah (s.a.a) cevaben; "Bu durumda ben de seninle birlikte otururum!" buyurdular.
Resulullah (s.a.a) onunla birlikte oturdu; öyle ki öğle, ikindi, akşam, yatsı ve sabah namazlarını da orada kıldı. Resulullah (s.a.a)'in ashabı o Yahudi'yi tehdit etmeye başladılar. Resulullah (s.a.a) onlara bakarak şöyle buyurdu: "Onunla ne işiniz vardır?" Ashap: "Ya Resulellah! Bu Yahudi seni hapsetmiştir!" Resulullah (s.a.a) onlara cevap olarak; "Allah Teala beni, bir zimmi veya başka birisine zulüm yapmak için meb'us etmemiştir." buyurdular.
Gün yükseldiğinde Yahudi adam şöyle dedi: "Allah'tan başka bir ilah olmadığına ve Muhammed'in de O'nun kulu ve elçisi olduğuna tanıklık ediyorum; malımın bir şatrı (yarısı) Allah yolu içindir. Allah'a andolsun ki, sana karşı böyle davranmam, sırf senin Tevrat'taki vasfını sende görmem içindi. Ben senin Tevrat'taki vasfını okumuştum. Onda şöyle yazılmıştı: "Abdullah oğlu Muhammed Mekke'de dünyaya gelecektir, Tıybe'ye (Medine'ye) hicret edecektir, sert ve katı kalpli değildir, sövgü ve çirkin söz ağzına almaz." Ben Allah'tan başka bir İlahın olmadığına, senin de O'nun elçisi olduğuna şehadet ediyorum. Bu benim malımdır, Allah nerede emretmişse onu orada harcayabilirsin."[23]
Resulullah (s.a.a)'in Cesareti
Hz. Ali (a.s)'dan şöyle buyurduğu nakledilmiştir:
"Bedir savaşında biz (sıkıya düştüğümüzde) Resulullah'a sığınıyorduk; O, düşmana hepimizden daha yakındı; Hazret o gün herkesten daha güçlü idi." [24]
Enes bin Malik şöyle rivayet etmiştir:
"Resulullah (s.a.a), insanların en şecaatlisi, en güzeli ve en cömerdi idi. Bir gece Medine halkı bir vahşete kapıldı, derken sese doğru hareket ettiler. Resulullah (s.a.a) de onlarla karşılaşıp Ebu Talha'nın atına binmiş ve kılıcını boynuna asmış olduğu halde şöyle buyuruyordu: "Korkmayınız! O ses, denizin (dalgalarının) sesidir!" [25]
Resulullah (s.a.a)'in Ümmetine Karşı Şefkati
Enes bin Malik şöyle diyor:
"Resulullah (s.a.a), ashaptan birini üç gün görmediğinde, onu sorup araştırırdı, eğer sefere gitmiş olsaydı onun hakkında dua ederdi, ama eğer hasta olmuş olsaydı o zaman onun ziyaretine giderdi."[26]
İbn-i Abbas şöyle diyor:
"Resulullah (s.a.a) konuştuğunda veya O'ndan bir şey sorduklarında, iyice kavramaları için sözünü üç defa tekrarlardı."[27]
Cerir bin Abdullah da şöyle diyor:
"Resulullah (s.a.a), evlerinden birine girdi, derken o ev (ashapla) dolup taştı, ben de evin dışarısında oturdum. Resulullah (s.a.a) beni görünce elbisesini büküp bana atarak; "Onun üzerinde otur" buyurdular. Ben de onu yüzüme sürüp öptüm."[28]
Selman-i Farisi de şöyle diyor:
"Bir gün Resulullah (s.a.a)'in evine gittim, Hazret bir yastığa dayanmıştı; derken onu yaslanmam için bana atarak şöyle buyurdular: "Ya Selman! Kim bir Müslüman kardeşinin yanına gittiğinde, kardeşi ona ikramda bulunur ve rahat etmesi için ona yastık verirse, Allah Teala onun günahlarını bağışlar." [29]
Cabir bin Abdullah da şöyle diyor:
"Resulullah (s.a.a) yirmi bir savaşa katıldı, ben o savaşlardan on dokuzuna bizzat kendim şahit oldum, ama ikisine katılamadım. Bazı savaşlarda Hazretle beraberdim. Bir gece altımdaki devem çöktü, artık hareket etmedi. Resulullah (s.a.a) insanların en arkasında hareket ediyordu. Güçsüz insanları arkasına bindirip onlar için dua ediyordu. Bana yetiştiğinde, benim ah vah ettiğimi görünce; "Bu adam kimdir?" diye sordu. Ben; "Anam babam sana feda olsun Ya Resulellah, ben Cabir bin Abdullah'ım" dedim. "Ne olmuş?" diye sordu. Cevaben; "Devem yorulmuştur, artık hareket etmiyor" dedim. Resulullah (s.a.a); "Asan var mı?" diye sordu. "Evet vardır" dedim. Hazret o asayla deveyi kaldırdı, onu sürdü ve daha sonra onu yatırıp; "Bin" dedi. Ben de ona binip o deveyle hareket ettim, benim devem onlardan ileri geçiyordu. O gece Resulullah (s.a.a) yirmi beş defa bana mağfiret diledi. Daha sonra; "Baban Abdullah'ın ne kadar evladı vardır, acaba borcu da var mıdır?" diye sordu..."[30]
Kaynak:
[1] - Kafi, c. 1, s. 440.
[2] - Kafi, c. 1, s. 225.
[3] - Kafi, c. 1, s. 226.
[4] - A'raf/158.
[5] - Sebe/28.
[6] - Ahzab/40.
[7] - Uyun-u Ahbar'ur- Rıza, c. 2, s. 80.
[8] - Nehc'ul- Belağa, hutbe: 160.
[9] - Mecmuât'ul- Verram, c. 1, s. 20.
[10] - Sahifet'ur- Rıza (a.s), s. 88.
[11] - Kafi, c. 6, s. 18.
[12] - Ahzab/56.
[13] - Kafi, c. 2, s. 492.
[14] - Muniyet'ul- Murid, s. 347.
[15] - Mekarim'ul- Ahlak, s. 39.
[16] - Sünen'ün- Nebi, s. 268.
[17] - Mekarim'ul- Ahlak, s. 13.
[18] - Bihar, c. 16, s. 236.
[19] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 240.
[20] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 229.
[21] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 229.
[22] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 215.
[23] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 216.
[24] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 232.
[25] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 232.
[26] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 233.
[27] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 235.
[28] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 235.
[29] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 235.
[30] - Bihar'ul- Envar, c. 16, s. 233.
source : tebyan
