Taberî ve Şeyh Mufid'in kaydettikleri, Muhammed b. Hanefiye'nin İmam Hüseyin (a.s)'la konuşmasında söyledikleri, her ne kadar açıkça dile getirmese de aynı kategoridedir (biz Şeyh Mufid'den naklediyoruz):
Hz. Hüseyin (a.s) Medine'den çıkmaya hazırlanınca, Muhammed b. Hanefiye ona dedi ki:
"Kardeşim! Sen bana halkın en sevileni ve en değerlisisin. Ben nasihatimi hiç kimseden esirgemem; hele nasihata herkesten daha layık olan senden asla! Yezid'e biat etmekten ve onun sultasındaki bir şehre gitmekten mümkün olduğu kadar sakın. Sonra halka elçiler göndererek onları kendine itaate davet et.
Eğer halkın ileri gelenleri ve onların izleyicileri sana biat ederlerse bundan dolayı Allah'a şükret; fakat eğer insanlar başkasının etrafından toplanır ve seni kabul etmezlerse, bundan dolayı Allah senin aklını ve dinini eksiltmez, kişilik ve faziletin aşağı düşmez.
Ben senin bu şehirlerden birine gittiğinizde senin hakkında halk arasında ihtilaf çıkmasından ve neticede bir grubun seni destekleyip diğer bir grubun ise aleyhinde savaşmalarından ve senin bela oklarının ilk hedefi olmandan korkuyorum; artık o zaman babası ve annesi bakımından bu ümmetin en iyisinin kanı zayi olacak, ailesi de zillete düşecektir."
İmam (a.s): "Nereye gideyim kardeşim?" buyurduğunda Muhammed-i Hanefiyye cevaben şöyle dedi:
"Mekke'ye git; orayı uygun bulursan ne ala; aksi durumda çöl ve ovalardan geçip dağlara yönel; şehirden şehre hareket et ve insanların durumunu gözet. Elbette bir şeyi kabul edersen senin görüşün daha isabetlidir."[13]
Maktel-i Harezmî ve Futuhu'l-A'sem'de İmam Hüseyin (a.s)'ın, Muhammed-i Hanefiye'ye şöyle cevap verdiği geçer:
"Kardeşim! Vallahi bu geniş dünyada sığınılacak hiçbir yer olmasa bile, yine de ben Yezid b. Muaviye'ye bîat etmem. Çünkü Resulullah (s.a.a), Allah'ım! Bereketini Yezid b. Muaviye'den al buyurmuştur." Bunun üzerine Muhammed-i Hanefiyye İmam (a.s)'ın sözlerini keserek ağlamaya başladı. İmam Hüseyin (a.s) da bir süre onunla birlikte ağladıktan sonra şöyle devam etti:
"Kardeşim! Allah benden dolayı sana hayırlı mükâfat versin; sen nasihatte bulundun ve benim hayrımı diledin. Allah'ın izniyle senin görüşünün isabetli ve başarılı olmasını umarım. Ben şimdi Mekke'ye doğru hareket etmek istiyorum. Bunun için kendim, kardeşlerim, kardeşim çocukları ve Şialarım hazır durumdayız.
Onların işi benim işim ve onların görüşü beni görüşümdür. Fakat ey kardeşim! Sen bundan müstesnasın; sen Medine'de kalıp halk arasında benim gözüm ve kulağım ol. Onların hiçbir şeyini benden gizleme." gözüm ve kulağım ol. Onların hiçbir şeyini benden gizleme." Sonra kağıt kalem isteyerek Muhammed b. Hanefiyye'ye şöyle vasiyet yazdı.[14]
alhassanain
[13] İrşadu'l-Şeyh Mufid, s. 183
[14] el-Futuh-u li İbn-i A'sem, c. 5, s. 32, 33
