Hilal ibn Nafe deyir: Aşura günü Ömər Sədin əsgərləri ilə birlikdə Ömərin yanında durmuşduq. Birdən bir nəfər səsini ucaltdı: “Ey Əmir müjdə, Şimir Hüseyni (ə) öldürdü.” Hilal deyir: Ömər Sədin qoşunundan ayrıldım, Hüseynin başı üstə gəlib durdum. And olsun Allaha ki, heç bir vaxt ondan gözəl, ondan daha nurani qana bulanmış bir vücud görməmişdim. Onun nurlu cəmalı və parlaq üzünə elə dalıb getdim ki, onun qətlə yetirilməsi fikrini unutdum."
Hüseyn (ə) o halda su isdədi. Eşitdim ki, düşmən tərəfdən bir kişi dedi ki, “And olsun Allaha o vaxtacan içməyəcək ki, yandırıcı cəhənnəmə gedib oradan qaynar, yandırıcı su içsin.” Eşidim ki, İmam Hüseyn (ə) onun cavabında buyurdu: “ Vay olsun sənə! Cəhənnəm mənim deyil, onun qaynar suyunu da içməyəcəm. Mən cəddim Rəsulullahın (s) yanına gedirəm, onunla birlikdə Qadir Allahın yanında olacağıq, cənnət suyundan içəcəyəm və səndən o həzrətə şikayət edəcəyəm." O həzrət onlarla danışırdı ki, bir dəfəyə hamılıqla ona hücum etdilər və başını bədənindən ayırdılar.
