خدا در قرآن مى‌فرمايد:
«كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ»
مؤمن وقتى در حلال گشايش داشته باشد، مست نمى‌شود و وقتى خدا به او تنگ بگيرد، خود را پست نمى‌كند. زلف وجودش نه به گشايش گره دارد و نه به تنگى معيشت. وقتى گشايش داشته باشد، مى‌گويد: پروردگار خواسته است كه من سر اين سفره رو به روى بهترين غذا بنشينم.
و اگر گشايش نداشته باشد، مى‌گويد: پروردگار خواسته است نان خالى نصيب من شود. زندگى من فقط در دنيا نيست. من روز قيامتى نيز دارم. آنجا براى من سفره‌اى پر از نعمت انداخته است كه كامل و ابدى است. چند سال به كم قناعت كن، تا الى الابد بر سر سفره افزون، فضل و احسان خدا قرار بگيرى.
منبع : پایگاه عرفان
