نیم نگاهی به ایام تسعه در بهائیت به مناسبت عید رضوان بهائیان
عباس افندی مشهور به عبدالبهاء در سفر خود به اروپا و آمریکا و با مشاهدات خود از نحوه زندگی و پیشرفت های ظاهری در غرب تعالیمی را برای بهائیان به ارمغان آورد ، آنها را به پیامبر ساختگی خود حسینعلی نوری ( بهاء الله ) نسبت داد و بهائیان از آنها به عنوان اصول دوازده گانه خود یاد می کنند .
از نکات حائز اهمیت در خصوص این تعالیم به سه مطلب می توان اشاره نمود
اول آنکه بهائیان این تعالیم را بدیع و دارای عدم سابقه در ادیان گذشته می دانند در حالی که عمده این تعالیم نه تنها در ادیان و فرمایشات پیامبران در طول تاریخ بشر وجود داشته است بلکه برخی از آنها مطابق با فطرت بشری بوده و اصولا هر انسان فطرت جویی در مسیر آنها حرکت می کرده است پس ادعای بدیع بودن این تعالیم از سوی رهبران بهائی أمری مضحک به شمار می رود .
دوم آنکه علی رغم ادعای عباس افندی که سعی در انتساب این آموزه ها به حسینعلی نوری دارد با مراجعه به آثار حسینعلی نوری برخی از این ادعاها در تناقض جدی با گفته های وی و حتی شخص عباس افندی دارد .
نکته سوم آنکه برخی از این تعالیم با دستورات و احکام بهائیان در تضاد می باشد و به هیچ وجه قابل جمع نیست . به عنوان مثال یکی از مباحث پر چالش در بهائیت حرمت اشتغال به هر کاری در ایام تسعه می باشد که بر طبق آن در 9 روز از سال اشتغال به هر کسبی اعم از صناعت زراعت ، تجارت و حتی مشاغل و مناصب حکومتی و دولتی حرام می باشد و از سوی رهبران بهائی تاکید می شود که هیچگونه استثنایی در این مسأله وجود ندارد.
یکی از این تعالیم مطابقت دین با علم و عقل است . و این در حالی است که ضدیت آموزه های بهایی با علم و عقل در بهائیت به وفور مشاهده می شود و تعطیلی 9 روز در بهائیت مصداق بارزی است از بی عقلی های بهاء و عبدالبهاء
مطابق آنچه در منابع بهائی آمده است 9 روز در بهائیت تعطیل می باشد و تأکید می گردد اشتغال به هر کاری در این 9 روز حرام است و زمانی که بهائیان از غیر عملی بودن این حکم شرعی تعجب کرده سعی در آوردن استثنائاتی نموده اند و از عبدالبهاء می پرسند با توجه به کثرت مشاغل آیا عفوی در این حکم وجود دارد و عبدالبهاء همچون گذشته با تأکیدی بیشتر عنوان می کند اشتغال به هر کاری اعم از صناعت، زراعت، تجارت و حتی مشاغل و مناصب حکومتی و امنیتی جایز نیست
و اما سه روز از این 9 روز در اردیبهشت ماه و در ایام عید رضوان بهائیت می باشد . عیدی که به گفته غالب بهائیان ، حسینعلی نوری در باغ رضوان بعد از گذشت 12 روز از اردیبهشت، درآن روز رسما به مقام پیامبری برگزیده شد .
بهائیان باید در روزهای اول ، نهم و دوازدهم اردیبهشت از انجام هر کاری خود داری نموده و مطابق احکام خود از یک حرام شرعی خود داری نمایند
باتوجه به ادعای بهائیت و آمال او در تحقق حکومت جهانی بهائی حال از منظر دیگری به این حکم نگاه خواهیم کرد
9 روز در سال ، روزهایی پر جرم و جنایت چرا که پلیس و حافظین امنیت کارشان در این روز حرمت دارد .
9 روز در سال که خانه ای از مردم نباید در آتش بسوزد چرا که آتش نشانیها ، خدماتشان در این روزها حرام است .
9 روز در سال و توقف کشتی ها، هواپیماها و عوامل راه و ترابری
9 روز در سال و بیمارهایی که نباید بیمار شوند ، به دلیل حرمت اشتغال مراکز خدمات درمانی
9 روز در سال که نباید تصادفی صورت گیرد که اگر حادث شود جنازه و بدن های خونین باید تا خروج از حرمت اشتغال در صحنه تصادف بماند .
9 روز در سال که نباید فردی در جامعه بهائی نیاز به جراحی پیدا کند چرا که عوامل بیمارستانی ، اشتغالشان در این روز حرام است .
9 روز از سال که خداوند باید مطابق میل بهائیان سیل ، زلزله و نزول دیگر بلایای طبیعی را بر مردم ببخشد چرا که سازمانهای امدادی و متولیان حوادث غیر مترقبه شغلشان در این روز حرام است .
9 روز از سال و قطع آب ، برق ، گاز و پیامدهای بیشمار آن چرا که اشتغال در هر کاری در ایام تسعه حرام است .
9 روز از سال برابر با هرج و مرج ، به هم ریختگی ، آشوب ، مسافران در راه مانده و هزاران اشکال دیگر فقط به دلیل یک حکم در پاره کاغذی از منابع بهائی
و اما 9 روز مخالفت با مهمترین اصل در بهائی یعنی مطابقت دین با علم و عقل .
