آل زیاد

از جمله گروههایی که به اسلام ضربه بسیار زده اند و در زیارت عاشورا مورد لعنت اند ، « آل زیاد » ند ( وَالعَنْ ... آلَ زیادٍ وَ آلَ مَروانَ اِلی یومِ القِیامَةِ ) . نسل ناپاک « زیاد » ، دستشان به خون عترت پیامبر آمیخته است . عبیدالله بن زیاد که والی کوفه و بصره بود و امام حسین (ع) را در کربلا کشت ، فرزند همین زیاد است . مادر زیاد ، سمیه نام داشت ، از زنان زناکار صاحب پرچم . زیاد از طریق آمیزش نامشروع و زنا توسط غلام سمیه به نام « عبید ثقفی » به دنیا آمد . زیاد را زیاد بن عبید می گفتند . از بدعتهای معاویه ، آن بود که برخلاف حکم پیامبر ، این زنازاده را به دودمان بنی امیه ملحق ساخت و از آن پس او را « زیاد بن ابی سفیان » می گفتند . (1) این موضوع که به « مسأله استلحاق » معروف است ، در سال 44 هجری انجام گرفت و مورد اعتراض بسیاری از بزرگان از جمله سیدالشهداء بود که در نامه اش به معاویه ، این کار را در ردیف کشتن حجربن عدی و عمر و بن حمق ، آورده (2) و او را نکوهش کرده است . پس از انقراض امویان ، مردم زیاد را به اسم مادرش سمیه یا به نام پدری ناشناخته ، زیادبن ابیه ( زیاد ، پسر پدرش ) می خواندند . (3)
 
امام حسین (ع) روز عاشورا در یکی از خطبه هایش جمله « اَلا وَ اِن الدعِی بْنَ الدعِی ... » دارد ، که اشاره به ناپاک زادگی ابن زیاد و پدرش زیاد است که هر دو نسبی پست و آلوده داشتند و عبیدالله هم از کنیز زناکاری به نام مرجانه به دنیا آمده بود و به « ابن مرجانه » مشهور بود . حاکمیت یافتن کسی چون پسر زیاد ، فاجعه ای بود که عزت و کرامت مسلمین و عرب را نابود کرد . زیدبن ارقم وقتی در کوفه شاهد آن بود که ابن زیاد بر لبهای سربریده ابا عبدالله (ع) می زند ، گریه کنان و با اعتراض برخاست و از مجلس بیرون آمد و می گفت : ای جماعت عرب ! از این پس برده شده اید . پسر فاطمه را کشته و پسر مرجانه را به امارت پذیرفته اید ... (4) در همان ایام ، آل زیاد بعنوان گروهی فاسد و شیطانی به شمار می رفتند . حتی یکی از شهدای کربلا به نام مالک بن انس مالکی یا انس بن حارث کاهلی رجزی در میدان می خواند که ، یکی از ابیات آن چنین بود :
 
آلُ عَلی شیعَةُ الرحمانِ
 
آلُ زیادٍ شیعَةُ الشیطانِ(5)
 
آل زیاد ، طبق روایات ، دلهایی مسخ شده ، دودمانی ننگین و مورد خشم بودند و روز عاشورا را به خاطر کشته شدن حسین بن علی ، مبارک دانسته و به شادمانی روزه می گرفتند . (6) نیز « آل زیاد » نام سلسله ای از خلفاست که از نسل زیادبن ابیه بودند و از سال 204 تا 409 هجری بر یمن حکومت کردند . آغاز حکومتشان از زمان هارون الرشید
 
بود و مأموریتشان سرکوبی علویان آن دیار . (7)
 
پی نوشتها:
 
1 - الغدیر ، ج 10 ، ص 218 .
 
2 - معادن الحکمه ، محمدبن فیض کاشانی ، ج 2 ، ص 35 ( چاپ جامعه مدرسین ) ، بحارالانوار ، ج 44 ، ص 212 .
 
3 - الغدیر ، ج 10 ، ص 218 .
 
4 - بحارالانوار ، ج 45 ، ص 117 .
 
5 - همان ، ص 25 ، ( آل علی پیروان خدایند و آل زیاد پیروان شیطانند ) .
 
6 - همان ، ص 95 .
 
7 - ر . ک‍ : دائرة المعارف تشیع ، ج 1 .