عمر بن سعد معروف به « ابن سعد » ، فرمانده سپاه ابن زیاد در کربلا بود که با امام حسین (ع) جنگید و دستور داد پس از شهادت آن حضرت ، اسب بر بدن او تاختند و اهل بیت او را اسیر کرده به کوفه بردند . عمر سعد ، پسر سعدبن وقاص از سرداراءن صدر اسلام بود . در زمان پیامبر ( و به قولی در دوران عمر ) به دنیا آمد . همراه پدرش در فتح عراق شرکت داشت . وی از جمله کسانی بود که علیه « حجربن عدی » و یارانش ، شهادت به فتنه گری داد و سبب شد که حجر در « مَرجِ عَذراء » به شهادت برسد . وی قبل از حادثه عاشورا ، آماده حرکت به سوی « ری » بود که حکمرانی آنجا را به او داده بودند ، ولی به دستور ابن زیاد ( والی کوفه ) همراه با سپاهی مأمور جلوگیری از ورود امام حسین (ع) به کوفه و وادار کردن او به بیعت با یزید و یا جنگ و کشتن او در صورت امتناع شد و برای مقابله با حسین بن علی علیهما السلام به کربلا رفت .
عمر سعد ، در ایام قیام مختار در کوفه ، گریخت . اما وقتی مردم کوفه دوباره بر ضد مختار خروج کردند ، بازگشت و رهبری را به عهده گرفت ، ولی باز هم به سوی بصره گریخت و سپس دستگیر و نزد مختار آورده شد . در مجلس مختار ، به دستور وی او را کشتند و سرش را به مدینه نزد محمد حنفیه فرستادند و این در سال 66 هجری بود . (1) در کربلا ، هر چه امام حسین با او گفتگو کرد تا از جنگیدن دست بردارد و دست خویش را به
خون آن حضرت نیالاید ، نپذیرفت . صبح عاشورا هم اولین کسی بود که به طرف اردوگاه امام حسین (ع) تیر افکند و فرمان حمله عمومی صادر کرد . نامش جزو لعنت شدگان در زیارت عاشورا آمده است . او بود که پس از ورودش به کربلا در روز چهارم محرم ، بر امام حسین (ع) سخت گرفت و دستور داد سوارانش آب را به روی یاران حسین (ع) ببندند .
پی نوشت:
1 - دایرة المعارف بزرگ اسلامی ( با تلخیص ) ج 3 ص 682 . الفتوح ، ابن اعثم کوفی ، ج 6 ، ص 272 .
منبع : منبع: پایگاه حوزه