داغ

هر چند قدش خمیده امّا برپاست     رنگ از رخ او پریده امّا برپاست
این سرو که در میان خون می بینید     هفتاد و دو داغ دیده امّا برپاست.
پیوسته به گوشم این ندا می آید     گویی ز گلوی نی نوا می آید.
آواز غریبانه هَل مِن ناصر     از خنجر سرخ کربلا می آید