بند هشتم ترجیع بند محتشم کاشانی درباره امام حسين(ع)

بر حربگاه، چون ره آن كاروان فتاد شور نشور واهمه را در گمان فتاد

هم بانگ نوحه، غلغله در شش جهت ، فكند هم گريه، در ملايك هفت آسمان فتاد

هر جا كه بود آهوئي، از دشت پا كشيد هر جا كه بود طايري، از آشيان فتاد

شد وحشتي، كه شور قيامت زياد، رفت چون چشم اهلبيت، بر آن كشتگان فتاد

هر چند بر تن شهدا چشم ، كار كرد بر زخم هاي كاري تيغ و سنان ، فتاد

ناگاه چشم دختر زهرا، در آن ميان بر پيكر شريف امام زمان فتاد

بي اختيار نعره ي ( هذا حسين ) از او سرزد، چنانكه آتش از آن، در جهان فتاد

پس با زبان پر گله ، آن بضعة البتول رو بر مدينه كرد ، كه يا ايها الرسول