سوگ سالار شهیدان حکیم سنائی غزنوی

پسر مرتضی، امیر حسین 
که چنویی نبود، در کونین 

اصل و فرعش، همه وفا و صفا 
عفو و خشمش، همه سکون و رضا 

حبَّذا کربلا و آن تعظیم 
کز بهشت آورد به خلق، نسیم 

و آن تنِ سر بریده در گل و خاک 
و آن عزیزان به تیغ، دلها چاک 

و آن چنان ظالمان بد کردار 
کرده بر ظلم خویشتن، اصرار**زیرنویس=حدیقه سنائی غزنوی، به تصحیح مدرّس رضوی، ص 266.@.