آینه‏ی آب‏ از عباس مشفق کاشانی

شعله ور آمد ز دود آه ابوالفضل 

آینه ی آب در نگاه ابوالفضل  

از جگر آب مشک ریخت بر خاک 

موج عطش خیمه زد ز آه ابوالفضل  

تا برد آب در حریم پیمبر 

لشکر بیداد بست راه ابوالفضل  

هست یقین روز حشر پیش خداوند 

دست و سر و چشم و تن گواه ابوالفضل  

کیست جز از ذات کردگار به محشر 

تا شود از عدل، دادخواه ابوالفضل  

هر سحر از درد و داغ لاله ی، خورشید 

روی به خون شسته در پگاه ابوالفضل  

می شنوم از نوای نای حسینی 

نغمه الا، ز لا اله ابوالفضل