وقتی به نالههای تو نزدیک میشویم
از عمق روح شبزده تحریک میشویم
سرمست و سرخ سرخ به قلب سیاه شب
مثل شهابِ حادثه شلّیک میشویم
در ما بخوان همیشه، که ما نیز مثل شام
بینور خطبههای تو تاریک میشویم
جان را میافکنیم به شطّ صحیفهات
وز خاک، خاک یخ زده تفکیک میشویم
دردا، به عمق راز تو هرگز نمیرسیم
مانند مو اگر چه که باریک میشویم
با این خروش موج و شب، ای ساحل نجات
آیا سپیدهای به تو نزدیک میشویم
منبع : خلیل ذکاوت