کاش ساقي دوباره برمي گشت از سودابه مهيجي

آه اگر دست هاي عاشق سرو، درهجوم خزان نمي افتاد
صبرآغوش بي ادامه نبود..، ماه از آسمان نمي افتاد
بعداز آن دست هاي شهرآشوب، آبرويي براي آب نماند
کاش ساقي دوباره بر مي گشت تا شراب از دهان نمي افتاد
ساقي سبزماه پيشاني منعکس شد درآب، امّا نه
دردل تنگناي کينه نهر، مهر اوبي گمان نمي افتاد
مشک دلواپس غرور تو بود، عشق دلواپس سه شعبه تير
کاش بالا بلند دريا را لرزه بر زانوان نمي افتاد
رد پاي تو بر جبين فلک،دست ها در کوير جا مانده...
خون اگر سرنوشت عشق نبود، اتفاقي چنان نمي افتاد