جز تو ای داغ غم‌ات بر دل زهرا مانده
کیست در خانه خود این‌همه تنها مانده
ماه در پیش تو حیرانی زانوزده‌ای‌ست
چشم در چشم تو را غرق تماشا مانده
نقش سرخ جگرت ریخته بر صفحه طشت
یادگاری‌ست که از غربت مولا مانده
این چه رازی‌ست که در بارش باران بلا
روح سرشار تو آرام و شکیبا مانده
آری، ای سید مظلوم بلا ارث تو بود
نیمش از توست اگر کرب‌وبلا جا مانده
منبع : فاطمه سالاروند