خورشید زخم خورده از منیره دشتی

این سرخی زمین و زمان از غروب نیست

خورشید زخم خورده به نی ها طلوع کرد

انگار کور و کر شده دنیا که اینچنین

قرآن به روی نیزه ی اعدا طلوع کرد

یک قافله ستاره به تاراج می رود

وقتی که ماه نو به ثریا طلوع کرد

گویی گره زدند زمین را به آسمان

خون خدا به دامن صحرا طلوع کرد