یزید در زمـان معاویه به عنوان امیر حاج به حج رفت، در مراجعت به مدینه برگشت، و در آنجا بساط شراب بگسترانید در این حال امام حسین علیه السلام و عبدالله بن عباس خواستند بر او وارد شوند یزید گفت: وارد شوند، او را گفتند: ابن عباس بوى شراب را مى فهمد. گفت: حسین را اجازه دهید و ابن عباس را اجازه ندهید!
حسین عـلیه السلام که وارد شد بوى شراب را همراه بوى عطریات فراوان دریافت . حضرت فرمود: چه عطر خوبى، این عطر چیست؟ یزید گفت: این عطرى است که در شام تهیه مى شود.
آنگـاه کاسه شراب طلبید و خود آشامید، کاسه دیگر طلبید، چون حاضر کردند به امام حسین علیه السلام حواله کرد!!
حضرت فـرمـود: عـلیک شرابک ایّها المـرء. شرابت مال خودت اى شخص یزید اشعارى با این مضامین خواند:
اى رفـیق، عـجب است که ترا دعوت به شراب مى کنیم و تو اجابت نمى کنى و به زنان جوان و شهوات و شادى و شرابى که بزرگان عرب بر آن نشسته اند دلت را تر و تازه مى کند.
امـام عـلیه السلام برخاست و فرمود: بلکه دل ترا تر و تازه مى سازد اى پسر معاویه.(۱)
این عمل یزید نشان مى دهد که آنقدر شراب خورده که عقلش را از دست داده بود وگرنه با توجه به مذاکرات او با نمایش قبل از حضور امام این رفتار تناسب ندارد.
خـلاصه زشتـیهاى یزید و اعـمـال ناشایست او بقدرى است که زبان از بیان و قلم از تـحریر آن قـاصر و ناتوان است، تاریخ ننگین زندگى کوتاه یزید بشریت را به شرمندگى و سرافکندگى وا مى دارد.
رفـتـار مـعـاویه پـسر یزید که پـس از مـرگ پـدرش او را به خلافت برگزیدند، و استـعـفـایش، واکنش رفتار یزید است، او اندیشید پدرش آبروى خلافت را برده و چنین خـلافـتـى باعث شرمسارى هر انسان عاقل است، وگرنه در تاریخ سابقه ندارد که کسى از حکومت روى گردان باشد.فعلیه لعنه اللّه و الملائکه و النّاس اجمعین.
نویسنده:آیت الله محمد على عالمى
منبع : کتاب آنچه در کربلا گذشت ((از مدینه تا کربلا))