علت اینکه تا معاویه زنده بود از جانب حسنین قیامى صورت نگرفت را مى توان در امور زیر جستجو کرد.
۱ - معاویه در اثر سابقه طولانى چهل ساله در حکومت ، پایه هاى حکومت خود را بشدت محکم کرده بود و طرفداران جدى داشت .
۲ - معاویه حدود بیست سال از جانب عمر و عثمان ، امارت داشته است ، که این خود امتیاز بزرگى براى او بحساب مى آمد.
۳ - معاویه داراى سیاست عوام فریبى خوبى بود، و هرگز باطن خود را در مقابل عموم مردم علنى نمى کرد و در ملاءعام به فسق و فجور نمى پرداخت ،
۴ - معاویه با پدر امام حسن و امام حسین جنگیده بود و این تاءثیر بسزائى در نزد عوام براى برترى نظامى او به حساب مى آمد و موجب تضعیف روحیه مردم مى شد.
۵ - معاویه در نزد مردم ، خونخواه عثمان بود، او صحابه پیامبر بود، با عمرى زیاد، و به علاوه عناوینى همانند دائى مؤ منین و نویسنده وحى را که هر کدام براى عوام فریبى کافى است ، یدک مى کشید.
۶ - معاویه با امام حسن صلح کرده بود، و در شاءن خاندان عصمت نبود، و مردم نیز انتظار نداشتند که این خاندان به عهد خود پشت کنند، هر چند معاویه چنین کارى را بکند.
۷ - و بالاخره تا معاویه زنده بود، در اثر تبلیغات شدید و مشتبه شدن حقائق ، انحرافات و فجایع دستگاه بنى امیه خود را نشان نداده بود و این زخم کاملا نرسیده و هنگام جراحى آن نشده بود،
نویسنده: سید محمد نجفى یزدى
منبع : کتاب اسرار عاشورا