تلاش بيهوده و رسوائى بزرگ

این حدیث دروغین را بخارى و مسلم در صحیح و ابن کثیر در تاریخ خود آورده اند، آنگاه ابن کثیر و مسلم از این حدیث براى توجیه ، نفرین پیامبر بر معاویه بهره جسته اند جریان از این قرار است که ابن عباس گوید: پیامبر به من فرمود:
معاویه را صدا بزن بیاید، من رفتم و او را خواندم ، اما گفتند: او مشغول خوردن است ، به پیامبر جریان را گفتم ، حضرت فرمود: برو بگو بیاید، بار دوم نیز گفتند مشغول خوردن است ، باز به حضرت گزارش کردم ، در دفعه سوم پیامبر فرمود: خداوند شکمش را سیر نکند، و لذا بعد از این هرگز سیر نمى شد(۱)،
اما دست تحریف همین نفرین پیامبر را از مناقب معاویه مى گیرد و ابن کثیر گوید: معاویه از این نفرین در دنیا و آخرت بهره جست !! اما در دنیا، او روزى هفت بار غذا مى خورد، همراه با میوه و شیرینى بسیار در آخر مى گفت : بخدا که سیر نشدم ولى خسته شدم ، و این خود نعمتى و شکمى است که پادشاهان به آن متمایلند.!
و اما در آخرت ، بخاطر آن حدیثى که گذشت که نفرین پیامبر براى او رحمت است !!
و شما اى خواننده گرامى به عمق فاجعه واقف هستید که چطور براى توجیه اعمال زشت معاویه و امثال معاویه ، اینان راضى شدند تا پیامبر اسلام را در نظرها تحقیر کنند و بگویند پیامبر بى جا و بدون گناه مردم را لعن و نفرین مى کرده است ، و مرتبه حضرت را با آن اخلاق کریمه اینقدر تنزل دهند تا شاید امثال معاویه را نجات دهند.
این بیچاره نمى دانسته که اگر کار با این دروغها درست مى شد، امثال معاویه و ابوسفیان و مروان که مورد لعن پیامبر بودند، خود به این حدیث استناد مى کردند تا از طعن و سرزنش صحابه در امان باشند.

نویسنده: سید محمد نجفى یزدى