روی أنه لما أخبر النبی(ص) ابنته فاطمه (س) بقتل و لدها الحسین(ع) و ما یجری علیه من المحن بکت فاطمه(س) بکاءاً شدیداً، و قالت: یا أبت متی یکون ذلک؟ قال: فی زمان خال منی و منک و من علی (ع)، فاشتد بکاؤها و قالت: یا أبت فمن یبکی علیه؟ و من یلتزم بإقامه العزاء له؟ فقال النبی(ص): یا فاطمه! إن نساء أمتی یبکون علی نساء أهل بیتی، و رجالهم یبکون علی رجال أهل بیتی، و یجددون ألعزاء جیلاً بعد جیل فی کل سنه، فإذا کان القیامه تشفعین أنت للنساء و أنا اشفع للرجال و کلّ من بکی منهم علی مصاب الحسین(ع) أخذنا بیده و أدخلناه الجنه. یا فاطمه(س)! کل عین باکیه یوم القیامه الإ عین بکت علی مصاب الحسین(ع) فإنها ضاحکه مستبشره بنعیم الجنه.[۱]
روایت شده است که هنگامی که رسول خدا(ص) به دختر خود حضرت فاطمه(س) از کشته شدن فرزندش حسین(ع) و مصائبی که بر او وارد می‌شود، خبر دادند فاطمه(س) گریه شدیدی کرد و پرسید: ای پدر جان! این امر در چه زمانی واقع خواهد شد؟ رسول خدا(ص) فرمودند: در زمانی که من و تو و علی(ع) از دنیا رفته باشیم. در اینجا گریه‌ی حضرت فاطمه(س) شدت بیشتری گرفت و سؤال کرد: ای پدر جان! پس چه کسی بر او گریه خواهد کرد؟ و چه کسی به اقامه [و برپا کردن] عزا برای او پایبند و ملتزم خواهد شد؟
رسول خدا(ص) فرمودند: ای فاطمه! به درستی که زنان امت من بر زنان اهل بیتم گریه خواهند کرد و مردان ایشان بر مردان اهل بیتم گریه می‌کنند و عزای حسین(ع) را هر ساله و نسلی پس از نسل دیگر، تجدید خواهند کرد و آنگاه که قیامت فرا رسد، تو برای زنان آنان شفاعت می‌کنی و من برای مردان آنان و هرکس از آنان که برای مصائب حسین(ع) گریه کرده باشد،ما دست او را می‌گیریم و وارد بهشت می‌کنیم.
ای فاطمه! هر چشمی روز قیامت گریان است مگر چشمی که بر مصائب حسین(ع) گریه کرده است که خندان و مورد بشارت به نعمتهای بهشت خواهد بود.
نویسنده:سید علیرضا شاهرودی
پی نوشت:
[۱] ـ بحارالانوار ۴۴/۲۹۲.
منبع : کتاب جلوه های عزاداری در تعالیم اهل بیت(علیهم السلام)