إِنَّ الَّذِينَ هُم مِّنْ خَشْيَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ(57) وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ(58) وَالَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ(59) وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ(60) أُوْلَئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ(61)
مسلما كسانى كه از خوف پروردگارشان بيمناكند، (57) و آنان كه به آيات پروردگارشان ايمان مى آورند، (58) و آنها كه به پروردگارشان شرك نمى ورزند، (59) و آنها كه نهايت كوشش را در انجام طاعات به خرج مى دهند و با اين حال، دلهايشان هراسناك است از اينكه سرانجام بسوى پروردگارشان بازمى گردند، (60) (آرى) چنين كسانى در خيرات سرعت مى كنند و از ديگران پيشى مى گيرند (و مشمول عنايات ما هستند). (61)
از امام موسي بن جعفر عليه السلام درباره آيات « ان الذين هم من خشيه ربهم مشفقون و الذين هم بايات ربهم يومنون. . . و هم لها سابقون »؛ (سوره مؤمنون، آيات 57 ـ 61) روايت شده است که اين آيات درباره اميرالمؤمنين و فرزندانش عليهم السلام نازل شده است.
منابع:
بحارالانوار، ج 23، ص 382، حديث 74
منبع : سایت عاشورا