عاشورا؛ شبيه‏ سازى بعثت‏

امير نفس خود

شباهت به بزرگان و انتساب به اوليا، كار زيركان عالم است. هر كس الگويى مى خواهد و دنبال نمونه و اسوه اى مى گردد؛ اما همه در جستن الگو، راه صواب نمى روند. بعضى افراد در عالم هستند كه اگر از آنها بپرسيد كدام چهره، ذهن شما را به خود متوجه مى كند، مى بينيد كه سراغ انسان هاى حقير، كوچك و پستى مى روند كه عمرشان به عبوديت هواى نفس گذشته است و تنها هنرشان، سرگرم كردن انسان هاى كوچك و غافل است؛ كارى كه تنها خوشايند غافلان و جاهلان است. اينها براى عده اى از انسان هاى معمولى عالم، الگو مى شوند. بعضى سراغ سياست مدارها و شخصيت هاى تاريخى و امثال آن مى روند و آنان را الگو قرار مى دهند. زيرك ترين انسان ها، كسانى هستند كه اولياءالله را الگو قرار مى دهند؛ چون بزرگ ترين خصوصيت اولياءالله اين است كه تا آن حد شجاع، قوى و مقتدرند كه مى توانند امير نفس خود باشند. آنان، ذليل نفس خود نمى شوند.
به يكى از فيلسوفان و حكيمان قديم منسوب است كه به اسكندر رومى - مقدونى - گفت: تو غلام غلامان من هستى. اسكندر تعجب كرد و خشمگين شد. او گفت: خشمگين مشو؛ تو غلام شهوت و غضب خود هستى. وقتى چيزى را بخواهى، بى تابى؛ وقتى هم از چيزى خشمگين بشوى، بى تابى؛ اين، بردگى در مقابل شهوت و غضب است؛ در حالى كه شهوت و غضب، غلام من هستند.
ممكن است اين داستان راست باشد و ممكن است واقعيت نداشته باشد؛ اما نسبت به اولياى خدا، پيغمبران و شاخص هاى راه هدايت الهى بشر، راست است. نمونه هاى آن يوسف، ابراهيم و موسى هستند و نمونه هاى متعددى نيز در زندگى اولياى خدا وجود دارد. زيرك ترين انسان ها كسانى هستند كه اين بزرگان و اين انسان هاى شجاع و مقتدر را الگو قرار مى دهند و از اين طريق، براى خودشان، در باطن و معنا كسب اقتدار و عظمت مى كنند.
باز در ميان اين بزرگان، بدون شك، امام حسين عليه السلام، يكى از بزرگ ترين آنان است.
نه فقط در ميان ما انسان هاى خاكى، حقير و ناقابل، بلكه در همه عالم وجود و در بين ارواح اوليا، بزرگان و فرشتگان مقرب، نور مبارك حسين بن على عليه السلام مثل خورشيد مى درخشد. اگر انسان خود را در پرتو اين خورشيد قرار بدهد، اين كار خيلى برجسته اى است.