تشنه‌ترین لبان
با سبز مویه‌ها
لب‌های نوحه‌ریز عاشقان حسین (ع) است.
و سبزترین عاشقانه را
با گل‌افشان سرشک،
سوگواران حسین می‌خوانند.
و عاطفه‌ترین عطش،
عطش شبنم ایمان حسین است ـ
در بلوغ سپیده‌ای
به خورشید جمال حق.
هنوز،
در وادی اشک
و محبت
دل بی‌کربلایی نیست،
دلی،
بی‌شقایق خیمه عزا.
هنوز،
خجالت اهل کوفه خط می‌کشد به خاک،
و خواناترین برات است
خط کوفی گل‌های شهادت
در شیرازه فرات رخ عاشقان حسین.
منبع : دارا نجات