رؤیای ارغوانی فرشتگان از محمدسعید میرزایی

یا حسین علیه السلام ! ای پسر فاطمه علیهاالسلام !
میلادت، رؤیای ارغوانی فرشتگان بود؛
آن گاه که گل های بهشت، به پاس آمدنت رنگ گرفتند.
مدینه کدام روز را شادمانه تر از این روز به یاد دارد؟
این گهواره ای است که فرشتگان به امانت در خانه علی و فاطمه آورده اند.
نوزادی که خداوند به فاطمه عطا فرموده است تا دین جدّش را زنده کند و به اصلاحِ خلق برخیزد.
نوزادی که به آیین ابراهیم، خود و فرزندانش به مذبحِ عشق خواهند رفت؛ و خداوند آنان را در بهشتِ خودش خواهد پذیرفت، و پاداش شهادت را نصیبشان خواهد کرد.
یا حسین!
اگر وجودِ مقدس تو نبود، کدام جانِ عارفِ شیدایی، شهادت را این گونه عاشقانه می سرود؟
تو آمدی تا خونت آبروی خاک باشد.
تو آمدی تا آبروی عاشقانه جهان باشی.
تو آمدی تا خاک، به برکتِ خونِ تو، رحمت و «شفا» باشد.
یا حسین!
تو آمدی تا به حُسنِ ازلی ات، عطرِ بهشت را در زمین جاری کنی، سلام بر تو باد!