ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 260

ای كه با احسان و فضل، بندگانش را به سپاس فرا خوانده و آنان را در دريای نعمت و عطا غرق كرده، چه آشكار و پخش است نعمتت در عرصه حيات ما، و چه سرشار و فراوان است عطايت بر ما، و چه قدر ما را به نيكی و احسانت اختصاص داده ای! ما را به دينت؛ دينی كه برگزيده ای، و به آيينت؛ آيينی كه پسنديده ای و راهت؛ راهی كه هموار كرده ای هدايت فرمودی، و به چيزی كه مايه قرب به توست، و زمينه رسيدن به كرامتت، بينا كردی.

خدايا! تو از خالص ترين آن وظايف، و برگزيده ترين آن فرايض، ماه رمضان را قرار دادی كه آن را از ميان ساير ماه ها برگزيدی، و از ميان همه زمان ها و روزگارها انتخاب فرمودی، و بر تمام اوقات سال ترجيح دادی؛ به خاطر آن كه قرآن و نور را در آن نازل كردی، و ايمان را در آن چند برابر ساختی، و روزه گرفتن در آن را واجب كردی، و به شب زنده داری در آن تشويق فرمودی، و شب قدر را در آن كه از هزار شب بهتر است، بزرگ داشتی. سپس ما را به سبب آن، بر ديگر امّت ها ترجيح دادی، و در پرتو فضلش ما را از ميان همه ملّت ها برگزيدی. پس به فرمانت روز را روزه گرفتيم، و شبش را به ياريت به عبادت برخاستيم، در حالی كه خود را به سبب روزه و شب زنده داريش در معرض رحمتت قرار داديم؛ زيرا خودت ما را در اين ماه در معرض رحمتت قرار دادی، و آن را وسيله رسيدن به پاداشت انتخاب كرديم، و تو به انجام آنچه از درگاهت طلب شود توانايی، و به آنچه از احسانت درخواست شود، جواد و بخشنده ای، به كسی كه برای تقرّب به تو بكوشد قريب و نزديكی.

به تحقيق اين ماه در بين ما، در مرتبه و محلی ستوده ای است، و با ما مصاحبت كرد؛ مصاحبتی پسنديده و نيكو، و ما را به برترين بهره های جهانيان، سودمند كرد. سپس هنگام پايان يافتن وقتش، و به سر رسيدن مدّتش، و كامل شدن روزهايش از ما جدا شد. پس ما او را وداع می كنيم؛ وداع كسی كه