English
خطبه 172
خطبه در اينكه چه كسى شايسته خلافت است، و سفارش به تقوا و گريز از دنيا
-
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز خطبه های آن حضرت است
-
در اینکه چه کسی شایسته خلافت است، و سفارش به تقوا و گریز از دنیا
-
اَمينُ وَحْيِهِ، وَ خاتَمُ رُسُلِهِ، وَ بَشيرُ رَحْمَتِهِ، وَ نَذيرُ نِقْمَتِهِ.رسول خدا امین وحی، و آخرین فرستادگان، و بشارت دهنده به رحمت، و بیم دهنده از عذاب او بود.
-
اَيُّهَا النّاسُ، اِنَّ اَحَقَّ النّاسِ بِهذَا الاَْمْرِ اَقْواهُمْ عَلَيْهِ، وَاَعْلَمُهُمْای مردم، آن که تواناترین مردم به حکومت، و داناترین آنان به امر خدا در کار حکومت است از همه
-
بِاَمْرِ اللّهِ فيهِ. فَاِنْ شَغَبَ شاغِبٌ اسْتُعْتِبَ،به حکومت شایسته تر است. اگر در مسأله حکومت فتنه جویی به فتنه برخیزد بازگشت به حق از او خواسته می شود
-
فَاِنْ اَبى قُوتِلَ. وَ لَعَمْرى لَئِنْ كانَتِ الاِْمامَةُ لاتَنْعَقِدُ حَتّى يَحْضُرَهاو اگر امتناع ورزید کشته می شود. به جانم سوگند، اگر جز با حضور همه مردم امامت
-
عامَّةُ النّاسِ فَما اِلى ذلِكَ سَبيلٌ، وَلكِنْ اَهْلُها يَحْكُمُونَ عَلى مَنْمنعقد نگردد چنین کاری شدنی نیست، ولی آنان که حضور دارند ثبوت حکومت را بر غائبان
-
غابَ عَنْها، ثُمَّ لَيْسَ لِلشّاهِدِ اَنْ يَرْجِـعَ، وَ لا لِلْغائِبِ اَنْ يَخْتارَ.حکم می کنند، پس فرد حاضر حق رویگردانی، و غائب حق انتخاب غیر را ندارد.
-
اَلا وَ اِنّى اُقاتِلُ رَجُلَيْنِ: رَجُلاً ادَّعى ما لَيْسَ لَهُ، وَ آخَرَ مَنَعَبدانید که من با دو نفر می جنگم: مردی که چیزی را ادعا کند که حق او نیست، و کسی که رویگردان
-
الَّـــذى عَـلَـيْـهِ .شود از چیزی که بر عهده اوست.
-
اُوصيكُمْ عِبادَ اللّهِ بِتَقْوَى اللّهِ، فَاِنَّها خَيْرُ ما تَواصَىبندگان خدا، شما را به تقوا سفارش می کنم، که تقوا بهترین چیزی است که عباد حق یکدیگر را
-
الْعِبادُ بِهِ، وَ خَيْرُ عَواقِبِ الاُْمُورِ عِنْدَ اللّهِ. وَ قَدْ فُتِحَ بابُ الْحَرْبِبه آن سفارش می کردند، و از بهترین عاقبتها نزد خداست. بین شما و
-
بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ اَهْلِ الْقِبْلَةِ، وَ لايَحْمِلُ هذَا الْعَلَمَ اِلاّ اَهْلُ الْبَصَرِاهل قبله باب جنگ گشوده شده، و این پرچم را به دوش نمی کشد مگر آن که اهل بصیرت
-
وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ بِمَواضِعِ الْحَقِّ. فَامْضُوا لِما تُؤْمَرُونَ بِهِ، وَ قِفُواو استقامت و دانای به موارد حق باشد. پس آنچه را به آن مأمور می شوید انجام دهید، و از آنچه
-
عِنْدَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ. وَ لا تَعْجَلُوا فى اَمْر حَتّى تَتَبَيَّنُوا، فَاِنَّ لَنا مَعَ كُلِّنهی می گردید بازایستید، و در کاری تا دقیقاً بررسی نکنید شتاب نورزید، زیرا آنچه را شما (از روی جهل)
-
اَمْـر تُنْـكِرُونَـهُ غِيَـراً .منکر آن هستید ما را قدرت تغییر آن هست.
-
اَلا وَ اِنَّ هذهِ الدُّنْيا الَّتى اَصْبَحْتُمْ تَتَمَنَّوْنَها وَ تَرْغَبُونَ فيها،بدانید دنیایی که نسبت به آن آرزومندید و به آن میل دارید،
-
وَ اَصْبَحَتْ تُغْضِبُكُمْ وَ تُرْضيكُمْ لَيْسَتْ بِدارِكُمْ، وَ لا مَنْزِلِكُمُ الَّذىو آن گاهی شما را به خشم و زمانی به خشنودی می برد، نه خانه شماست و نه منزلی که برای آن
-
خُلِقْتُمْ لَهُ، وَ لاَ الَّذى دُعيتُمْ اِلَيْهِ. اَلا وَ اِنَّها لَيْسَتْ بِباقِيَة لَكُمْآفریده شده اید، و نه جایی که شما را به آن دعوت کرده اند. بدانید که دنیا برای شما باقی نمی ماند
-
وَ لا تَبْقَوْنَ عَلَيْها، وَ هِىَ وَ اِنْ غَرَّتْكُمْ مِنْها فَقَدْ حَذَّرَتْكُمْ شَرَّها.و شما هم در آن باقی نخواهید ماند; اگر دنیا شما را به ظاهرش فریفت از شرّش نیز بیم داد.
-
فَدَعُوا غُرُورَها لِتَحْذيرِها، وَ اِطْماعَها لِتَخْويفِها،پس به خاطر بیم دهیش ازآنچه فریبتان می دهدچشم پوشی کنید، وبه خاطر ترساندنش از طمع به آن خودداری نمایید،
-
وَ سابِقُوا فيها اِلَى الدّارِ الَّتى دُعيتُمْ اِلَيْها، وَانْصَرِفُوا بِقُلُوبِكُمْو در دنیا برای آخرتی که به آن دعوت شده اید بر یکدیگر پیشی گیرید، و با عمق دل از دنیا
-
عَنْها، وَ لايَخِنَّنَّ اَحَدُكُمْ خَنينَ الاَْمَةِ عَلى ما زُوِىَ عَنْهُ مِنْها.روی بگردانید، نباید احدی از شما به خاطر چیزی از دنیا که از او گرفته شده چون کنیز ناله بزند.
-
وَاسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلى طاعَةِ اللّهِ، وَالْمُحافَظَةِو با شکیبایی بر طاعت خدا و محافظت بر آنچه از کتابش که حفظ آن را از شما خواسته است
-
عَلى مَا اسْتَحْفَظَكُمْ مِنْ كِتابِهِ. اَلا وَ اِنَّهُ لايَضُرُّكُمْ تَضْييعُ شَىْء مِنْنعمت خدا را بر خود تمام کنید. بدانید در صورتی که پایه دین خود را حفظ نموده باشید
-
دُنْياكُمْ بَعْدَ حِفْظِكُمْ قائِمَةَ دينِكُمْ. اَلا وَ اِنَّهُ لايَنْفَعُكُمْ ـ بَعْدَ تَضْييع ِاز دست دادن متاع دنیا به شما زیانی وارد نکند. و بدانید در صورت تباه کردن دینْ
-
دينِكُمْ ـ شَىْءٌ حافَظْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَمْرِ دُنْياكُمْ. اَخَذَ اللّهُ بِقُلُوبِناآنچه از دنیا حفظ کرده اید به شما سودی ندهد. خداوند دلهای ما و
-
وَ قُلُوبِكُمْ اِلَى الْحَقِّ، وَ اَلْهَمَنا وَ اِيّاكُمُ الصَّبْرَ.شما را متوجه حق کند، و شکیبایی را به ما و شما ارزانی دارد.
