خطبه 176
خطبه درباره حكمين
-
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز سخنان آن حضرت است
-
فى مَعْنَى الْحَكَمَيْنِدر بـاره حکمیـن
-
فَاَجْمَعَ رَأْىُ مَلَئِكُمْ عَلى اَنِ اخْتارُوا رَجُلَيْنِ، فَاَخَذْنا عَلَيْهِمارأی بزرگان شما بر این شد که دو مرد را اختیار کردند، از آنان پیمان گرفتیم
-
اَنْ يُجَعْجِعا عِنْدَ الْقُرْآنِ وَ لايُجاوِزاهُ، وَ تَكُونَ اَلْسِنَتُهُما مَعَهُکه بر اساس قرآن حکم کرده از آن تجاوز نکنند، زبانشان با قرآن باشد
-
وَ قُلُوبُهُما تَبَعَهُ، فَتاهَا عَنْهُ، وَ تَرَكَا الْحَقَّ وَ هُما يُبْصِرانِهِ،و دلشان از آن پیروی نماید، ولی از قرآن روی گرداندند، و حق را درحالی که می دیدند ترک کردند;
-
وَ كانَ الْجَوْرُ هَواهُما، وَ الاِْعْوِجاجُ دَأْبَهُما. وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْناؤُناخواسته آنان ستمکاری، و عادتشان کژی بود. تعهّد ما با آنان
-
عَلَيْهِما ـ فِى الْحُكْمِ بِالْعَدْلِ وَ الْعَمَلِ بِالْحَقِّ ـ سُوءَ رَأْيِهِما وَ جَوْرَدر حکم کردن به عدالت و عمل به حق پیش از رأی زشت و حکم جائرانه
-
حُكْمِهِما. وَ الثِّقَةُ فى اَيْدينا لاَِنْفُسِنا حينَ خَالَفا سَبيلَ الْحَقِّ، وَ اَتَياآنان بود. حجت به سود ما و در اختیار ماست از آن هنگام که با راه حق مخالفت کردند، و حکمی
-
بِما لايُعْرَفُ مِنْ مَعْكُوسِ الْحُكْمِ.غیـر حـکـم خـدا صـادر نمـودنـد .