خطبه 95
خطبه درباره پيامبر(صلى الله عليه وآله)
-
وَ مِنْ خُطْبَة اُخْرىاز خطبه ای دیگر است
-
باز هم در فضیلت پیامبر(ص)
-
الْحَمْدُ لِلّهِ الاَْوَّلِ فَلا شَىْءَ قَبْلَهُ، وَ الاْخِرِ فَلا شَىْءَ بَعْدَهُ،سپاس خدا را، اوّلی که پیش از او چیزی نبوده، و آخری که پس از او چیزی نباشد،
-
وَالظّاهِرِ فَلا شَىْءَ فَوْقَهُ، وَ الْباطِنِ فَلا شَىْءَ دُونَهُ.آشکاری که آشکاری فوق او نیست، و نهانی که چیزی نهان تر از او نمی باشـد.
-
مِنْها فى ذِكْرِ الرَّسُولِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِاز این خطبه است درباره پیامبر صلّی اللّه علیه وآله
-
مُسْتَقَرُّهُ خَيْرُ مُسْتَقَرٍّ، وَ مَنْبِتُهُ اَشْرَفُ مَنْبِت، فى مَعادِنِ الْكَرامَةِ،قرارگاهش بهترین قرارگاه، و محل روییدنش شریفترین محل است، در معادن بزرگواری،
-
وَ مَماهِدِ السَّلامَةِ. قَدْ صُرِفَتْ نَحْوَهُ اَفْئِدَةُ الاَْبْرارِ، وَ ثُنِيَتْ اِلَيْهِ اَزِمَّةُو گهواره های سلامت. قلب خوبان شیفته او شد، و توجه دیده ها به جانب او
-
الاَْبْصارِ. دَفَنَ اللّهُ بِهِ الضَّغائِنَ، وَ اَطْفَأَ بِهِ النَّوائِرَ. اَلَّفَگشت. خداوند به برکت او کینه ها را دفن کرد، و آتش دشمنی ها را خاموش نمود. مردم را به دست او با هم
-
بِهِ اِخْواناً، وَ فَرَّقَ بِهِ اَقْراناً. اَعَزَّ بِهِ الذِّلَّةَ،(به خاطر) ایمان برادر ساخت، و نزدیکان را (به خاطر کفر) از هم دور کرد. به وسیله او ذلیل را عزیز،
-
وَ اَذَلَّ بِهِ الْعِزَّةَ. كَلامُهُ بَيانٌ، وَ صَمْتُهُ لِسانٌ.و عزیز بی جهت را ذلیل گرداند. کلامش روشن کننده حق، و سکوتش زبان گویا بود.