English
خطبه 97
خطبه در ستم بنی‌اميّه
-
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السّلامُاز سخنان آن حضرت است
-
در ستم بنی امیّه
-
وَ اللّهِ لايَزالُونَ حَتّى لايَدَعُوا لِلّهِ مُحَرَّماً اِلاَّ اسْتَحَلُّوهُ،به خدا قسم بنی امیه همواره ستم می نمایند تا از حرامهای خدا حرامی را باقی نگذارند مگر حلال کنند،
-
وَلا عَقْداً اِلاّ حَلُّوهُ. وَ حَتّى لايَبْقى بَيْتُ مَدَر وَلا وَبَر اِلاّ دَخَلَهُو پیمانی را رها ننمایند مگر بشکنند، و خانه ای از گل و خیمه ای از پشم نماند مگر اینکه ستمشان
-
ظُلْمُهُمْ، وَ نَزَلَ بِهِ عَيْثُهُمْ، وَ نَبا بِهِ سُوءُ رَعْيِهِمْ. وَحَتّى يَقُومَ الْباكِيانِوارد آن شود، و فسادشان آن خانه را فرا گیرد، و بدی رفتارشان اهل آن را پراکنده کند. تا آنجا که دو
-
يَبْكِيانِ: باك يَبْكى لِدينِهِ، وَ باك يَبْكى لِدُنْياهُ. وَ حَتّى تَكُونَ نُصْرَةُدسته بگریند: مردمی بر دینشان، و مردمی بر دنیایشان. کار به جایی رسد که دادخواهی
-
اَحَدِكُمْ مِنْ اَحَدِهِمْ كَنُصْرَةِ الْعَبْدِ مِنْ سَيِّدِهِ، اِذا شَهِدَ اَطاعَهُ،یکی از شما از یکی از آنها همچون دادخواهی برده از ارباب شود، که در حضور ارباب اطاعتش نماید،
-
وَ اِذا غابَ اغْتابَهُ. وَ حَتّى يَكُونَ اَعْظَمَكُمْ فيها عَناءً اَحْسَنُكُمْو در غیاب او بدگویی کند. و تا جایی که بزرگترین شما در آن حکومت در تحمل سختی و رنج کسی است که
-
بِاللّهِ ظَنّاً. فَاِنْ اَتاكُمُ اللّهُ بِعافِيَة فَاقْبَلُوا، وَ اِنِ ابْتُليتُمْبیشترین حسن ظن را به خدا دارد. پس اگر خداوند عافیت عنایت کرد به دیده منّت دارید، و اگر دچار حادثه شدید
-
فَاصْبِرُوا، فَاِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقينَ.صبر پیشه کنید، که عاقبت از آنِ پرهیزکاران است.
