        
قرآن کریممفاتیح الجناننهج البلاغهصحیفه سجادیهآشنایی با استاد انصاریان
                سخنرانی‌ها
            کتابخانه دیجیتال سخنرانی  مکتوبدروس تفسیر سوره حمددروس تفسیر سوره بقرهدروس تفسیر نهج‌البلاغه(خطبه 86)دروس تفسیر نهج‌البلاغه(خطبه 234)
                    فروشگاه اینترنتی
                
                مقالات دینی و اخلاقی
            پاسخ به شبهات دینی و اعتقادی اخبار و گزارش ها 
            کلیپ‌ها
            نگارخانهتالیفاتمرکز نشربرنامه سخنرانی‌هاسخنرانی مکتوب
    
            فارسی
        
             English 
             عربی 
             اردو 
             Français 
             Azəri 
             Deutsch 
             Indonesian 
             Hindi 
             বাঙ্গালী 
             Pусский 
             Español 
             Turkish 
             ไทยแลนด์ 
        
                    دوشنبه 05 آذر 1403                
            -
                
                    الاثنين 22 جمادى الاول 1446                
            
            قرآن کریم
            مفاتیح الجنان
            نهج البلاغه
            صحیفه سجادیه

انتخاب دعا انتخاب فراز

فراز 5 از دعای 27 ( دعا برای شکست دشمنان در مرزهای اسلامی )

اللَّهُمَّ افْلُلْ بِذَلِكَ عَدُوَّهُمْ ، وَ اقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ ، وَ فَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَسْلِحَتِهِمْ ، وَ اخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ ، وَ بَاعِدْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَزْوِدَتِهِمْ ، وَ حَيِّرْهُمْ فِي سُبُلِهِمْ ، وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ ، وَ اقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ ، وَ انْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ ، وَ امْلَأْ أَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ ، وَ اقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ ، وَ اخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ ، وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ وَ نَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرَاءَهُمْ ، وَ اقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ مَنْ بَعْدَهُمْ .

انتخاب ترجمه

خدايا فرو كوب خيل عدو جدا ساز ناخن ز انگشت او جدايى فكن خصم را از سلاح كه هرگز نيابند رنگ فلاح دل خصم سرشار از بيم كن ز انديشه‌ى ما به دو نيم كن ز آذوقه و زاد كن دورشان نماند به راه اندرون نورشان نيابند آن را كه مى‌خواستند شده دور از يارى و كاستند بيفزا به بيم و بكاه از شمار ز بگشودن دستشان باز دار زبانهايشان را ز گفتار بند پريشان كه باشند بر خلق پند چو سالار آنها بيايد به پيش نماند بر او هيچ اميد بيش

انتخاب شرح

نفرين شديد و سخت به دشمنان‌

اين بخش از نفرين، انسان را به ياد نفرين حضرت نوح مى‌اندازد كه عرضه داشت:

﴿وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا * إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا﴾«1»

و نوح گفت: پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار* كه اگر آنان را باقى گذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز نسلى بدكار و ناسپاس زاد و ولد نمى‌كنند.

يكى از عوامل زمينه‌ساز نفرت و دشمنى در بين انسان‌ها تعصّب و ارتباط نژادى و قومى است؛ زيرا بدون شك انسان به هر سرزمينى يا نژادى وابستگى داشته باشد به آن عشق مى‌ورزد. در اين پيوند و علاقه به خاك وطن و قوم و قبيله، نسل در نسل نه تنها عيب و كمبودى نيست، بلكه عامل سازنده‌اى براى همدلى و همكارى اجتماعى آنان است ولى اگر وابستگى از حدّ تعادل بگذرد به شكل افراطى ويران‌گر و فاجعه‌آميز خواهد بود و در نتيجه تبديل به برترى نژادى و قبيلگى مى‌گردد و گاهى به تمام دنيا سرايت كرده و طوفان جنگ و كشتار برپا مى‌سازد.

حمايت و دفاع بى‌هدف و انگيزه از نژاد و وطن، سرچشمه بسيارى از جنگ‌هاى‌ بزرگ در جهان شده است كه ريشه آن در خود برترى قومى بوده و راهى براى انتقال نفرت و خرافات و شبهات با عنوان آداب و سنن قبيله‌اى يا فرهنگ كشورى به ملّت‌هاى ديگر گرديده است. رويارويى جبهه كفر با اسلام از آغاز رسالت انبيا و ائمه اطهار (عليهم السلام) تا كنون بر سر همين تعصّب‌هاى جاهلى يا غرور نژادى بوده است كه حاصلى جز كينه و وحشت و جدايى نداشته است و پليدتر از اين وضع؛ گروهى از انسان‌هاى ثروتمند يا دانشمند به نام خدمت به بشر يا حقوق بشر، به ستمگران و كافران روى زمين يارى مى‌رسانند. و آتش فتنه و تجاوز را در سراسر گيتى شعله‌ور مى‌سازند.

زُهَرى از امام سجّاد (عليه السلام) درباره عصبيّت پرسيد: حضرت در جواب فرمود:

الْعَصَبِيَّةُ الَّتى‌ يَأْثَمُ عَلَيها صاحِبُها أَنْ يَرَى الرَّجُلُ شِرارَ قَوْمِهِ خَيْراً مِنْ خِيارِ قَوْمٍ آخَرِينَ وَ لَيْسَ مِنَ الْعَصَبِيَّةِ أَنْ يُحِبَّ الرَّجُلُ قَوْمَهُ وَلكِنْ مِنَ الْعَصَبِيَّةِ أَنْ يُعينَ قَوْمَهُ عَلَى الظُّلْمِ.«2»

تعصّبى كه انسان به خاطر آن گناهكار مى‌شود اين است كه اشرار قومش را بهتر از نيكان قوم ديگر بداند، اما اينكه انسان نژاد خويش را دوست دارد عصبيّت نيست، عصبيّت آن است كه انسان قبيله خود را در ستمگرى يارى دهد.

به هر حال وجود چنين حالتى در بشر يا جامعه، باعث عقب ماندگى و زوال آن خواهد شد و پرده‌هاى سنگينى بر عقل و فكر آدمى مى‌اندازد. بهترين راه مبارزه با خوى زشت كينه‌توزى و تفرقه افكنى، علاوه بر نگرانى از موقعيّت دشمن؛ تلاش براى بالا بردن، سطح فرهنگ و ايمان هر ملّت است؛ هر چند بايد در برابر شيوه سلطه‌گرى و دشمن‌سازى انسان‌هاى فريب خورده، آمادگى روحى و قلبى و بهره‌گيرى از امكانات دفاع را فراهم نمود.

امام صادق (عليه السلام) فرمود: لقمان حكيم در سفارش‌هاى خويش به فرزندش مى‌گويد:

يا بُنَىَّ! لِيَكُنْ مِمَّا تَتَسَلَّحُ بِهِ عَلَى عَدُوِّكَ وَ تَصْرَعُهُ الْمُماسَحَةُ وَ إِعلانُ الرِّضا عَنْهُ وَ لاتُزاوِلْهُ بِالْمُجانَبَةِ فَيَبْدُوَ لَهُ ما فى‌ نَفْسِكَ فَيَتَأَهَّبَ لَكَ.«3»

فرزندم! از جمله چيزهايى كه بايد در برابر دشمنت به آن مسلّح شوى و در نتيجه او را به خاك افكنى، اين است كه با او به زبان گرم و نرم سخن گويى و وانمود كنى كه از وى خرسند هستى و از او دورى نكنى تا آن چه در درونت مى‌گذرد بر او آشكار شود؛ پس، خودش را در برابر تو آماده سازد.

يعنى با زبان مدارا و آشتى با او راه بيايى، ولى در باطن غضب و نفرت خودت را پنهان نگه دارى، تا دشمن با خيال خام خودش در برابر تو قدرت نمايى كند و سپس در وقت مناسب او را سركوب كنى.

______________________________

(1)- نوح (71): 26- 27.

(2)- الكافى: 2/ 308، حديث 7؛ بحار الأنوار: 70/ 288، باب 133، حديث 6.

(3)- بحار الأنوار: 72/ 393، باب 87، حديث 1؛ الأمالى، شيخ صدوق: 668، حديث 5.