امام حسین(ع) در شب عاشورا بنا به نقل امام زمان(عج) در زیارت ناحیه، به بعضی از افراد گفتند: من بیعتم را از شما برداشتم؛ بلند شوید و بروید. اصلاً هیچ کس جواب نداد! نگفتند هم نمی رویم، فقط همین جوری نشسته بودند و سرشان پایین بود. امام دوباره تکرار کردند و اسم بردند که چرا نمی روی؟ وقتی دیگر دید امام اصرار دارند، بلند شد و گفت: آقا! اگر دست مرا بگیرند و پای برهنه در تمام کوه ها، تپه ها و دره های دنیا بدوانند، من نمی توانم از تو دست بردارم. کجا بروم؟ من وقتی تو را دارم، خدا و نبوت، قیامت، بهشت و نجات را دارم. حسین جان، کجا بروم؟ همین طور یک نفر دیگر، یک نفر دیگر و یک نفر دیگر؛ بعد که جلسه ساکت شد، به اصحاب و اهل بیتشان گفتند: «فَإنِّی لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَی وَلَا خَیراً» من از زمان آدم(ع) تا زمان قیام قائم(عج)، اصحابی بهتر از یاران خودم در این عالم سراغ ندارم.