امام حسین(ع) در شب عاشورا بنا به نقل امام زمان(عج) در زیارت ناحیه، به بعضی از افراد گفتند: من بیعتم را از شما برداشتم؛ بلند شوید و بروید. اصلاً هیچ‌کس جواب نداد! نگفتند هم نمی‌رویم، فقط همین‌جوری نشسته بودند و سرشان پایین بود. امام دوباره تکرار کردند و اسم بردند که چرا نمی‌روی؟ وقتی دیگر دید امام اصرار دارند، بلند شد و گفت: آقا! اگر دست مرا بگیرند و پای برهنه در تمام کوه‌ها، تپه‌ها و دره‌های دنیا بدوانند، من نمی‌توانم از تو دست‌بردارم. کجا بروم؟ من وقتی تو را دارم، خدا و نبوت، قیامت، بهشت و نجات را دارم. حسین جان، کجا بروم؟ همین‌طور یک نفر دیگر، یک نفر دیگر و یک نفر دیگر؛ بعد که جلسه ساکت شد، به اصحاب و اهل‌بیتشان گفتند: «فَإنِّی لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَی وَلَا خَیراً» من از زمان آدم(ع) تا زمان قیام قائم(عج)، اصحابی بهتر از یاران خودم در این عالم سراغ ندارم.