دو تا کلمه از دعای کمیل برایتان بگویم: «وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بُكَاءَ الْفَاقِدِينَ»؛ قسم در این فراز هست. این «لام» در «لَأَبْكِيَنَّ»، «لام» جواب قسم است. علی(ع) قسم می‌خوردند! والله! اگر مرا در قیامت جدای از تو قرار بدهند، حتماً حتماً در فراق تو گریه می‌کنم؛ مثل گریهٔ کسانی که قیمتی‌ترین چیزشان را گم کرده‌اند. این گریه که در متن دعای کمیل است. آخر دعای کمیل هم می‌گوید: «اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاءُ، وَ سِلاحُهُ الْبُكاءُ» گریه اسلحهٔ مؤمن است. در جنگ‌ها، ما با اسلحه کافر می‌کشیم و اینجا با اشک چشم هوای نفس را نابود می‌کنیم. این گریه یک اسلحهٔ قوی است! ما با اشک چشم خودمان را به آمرزش، شفاعت و رحمت می‌رسانیم.