دو تا کلمه از دعای کمیل برایتان بگویم: «وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بُكَاءَ الْفَاقِدِينَ»؛ قسم در این فراز هست. این «لام» در «لَأَبْكِيَنَّ»، «لام» جواب قسم است. علی(ع) قسم می خوردند! والله! اگر مرا در قیامت جدای از تو قرار بدهند، حتماً حتماً در فراق تو گریه می کنم؛ مثل گریهٔ کسانی که قیمتی ترین چیزشان را گم کرده اند. این گریه که در متن دعای کمیل است. آخر دعای کمیل هم می گوید: «اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاءُ، وَ سِلاحُهُ الْبُكاءُ» گریه اسلحهٔ مؤمن است. در جنگ ها، ما با اسلحه کافر می کشیم و اینجا با اشک چشم هوای نفس را نابود می کنیم. این گریه یک اسلحهٔ قوی است! ما با اشک چشم خودمان را به آمرزش، شفاعت و رحمت می رسانیم.