มะอาด วันแห่งการฟื้นคืนชีพ

มะอาด วันแห่งการฟื้นคืนชีพ

หลักศรัทธาอีกประการหนึ่งซึ่งเป็นที่ยอมรับของศาสนาทั่วไปและคัมภีร์ที่มาจากพระผู้เป็นเจ้าคือ การฟื้นคืนชีพอีกครั้งภายหลังความตายในโลกหน้า หมายถึงชีวิตของมนุษย์ไม่ได้จบสิ้นลงเนื่องจากความตาย ทว่าหลังจากโลกนี้แล้วยังมีอีกโลกหนึ่ง เป็นโลกแห่งการตอบแทนผลรางวัลแก่ผู้ที่ประกอบคุณงามความดี และลงโทษผู้ที่ประกอบกรรมชั่วทั้งหลาย อัลลอฮฺ (ซบ.) ตรัสว่า

يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ َفمَن يَعمَل مِثقَالَ ذَرَّةِ خَيْرًا يَرَهُ وَمَن يَعمَل مِثقَالَ ذَرَّةِ شَرّاً يَرَهُ

ในวันนั้นมนุษย์จะกระจายออกมาเป็นหมู่ ๆ เพื่อให้เห็นผลงานของพวกเขาที่ได้กระทำไว้ว่า ดังนั้น ผู้ใดกระทำความดีหนักเท่าผงธุลี เขาก็จะได้เห็น ส่วนผู้ใดกระทำความชั่วหนักเท่าผงธุลีเขาก็จะเห็นได้ [1]

แน่นอนสิ่งเดียวที่สามารถทำให้มนุษย์หยุดยั้งความประพฤติชั่ว หยุดยั้งการกระทำอบายมุข การกดขี่ข่มเหง การลิดรอนสิทธิของคนอื่น และเป็นอุปสรรคขวางกั้นความต้องการของอารมณ์ใฝ่ต่ำ และความอานาจารทั้งหลายได้คือ ความเชื่อในมะอาด หรือเชื่อเรื่องการฟื้นคืนชีพเพื่อรอรับการสอบสวนและตอบแทนหรือลงโทษไปตามการกระทำที่ได้ก่อไว้

  มะอาดเปรียบเสมือนตำรวจลับที่คอยจับกุมและคอยระวังความประพฤติที่ไม่ดีทั้งเปิดเผยและปิดบังของมนุษย์

 

ถ้าสังเกตอัล-กุรอานจะพบว่าที่ใดก็ตามที่กล่าวถึงความศรัทธาและผู้ศรัทธา จะกล่าวว่ารากฐานที่มั่นคงของทั้งสองอยู่ที่ความเชื่อเรื่องพระผู้สร้างและวันแห่งการฟื้นคืนชีพ หลังจากนั้นจะกล่าวถึงส่วนประกอบสำคัญของความศรัทธาอันได้แก่ ความยำเกรงและการปฏิบัติคุณงามความดี (อะมัลซอลิฮฺ)

ทว่าในความเป็นจริงความเชื่อเรื่องมะอาดเป็นความจำเป็นของความเชื่อเรื่องพระผู้สร้าง ดังนั้น บุคคลใดก็ตามที่สารภาพว่าตนมีความเชื่อเรื่องพระผู้สร้าง เท่ากับเขาได้เชื่อเรืองการฟื้นคืนชีพไปโดยปริยาย ด้วยเหตุนี้ พื้นฐานความเชื่อของศาสนาที่มาจากพระผู้เป็นเจ้า หรือศาสนาที่มีความเชื่อต่อศาสดาองค์ใดองค์หนึ่งจะยอมรับเรื่องการฟื้นคืนชีพไปในตัว

 

สรุป เหตุผลทั้งทางสติปัญญา รายงานฮะดีซ และอัล-กุรอานได้บ่งบอกถึงความจำเป็นของการทีมะอาด ในความหมายก็คือ บุคคลใดก็ตามที่ยอมรับการมีอยู่ของพระผู้เป็นเจ้า เขาก็จะยอมรับมะอาด หมายถึงยอมรับเรื่องการฟื้นคืนชีพ การรวมตัวกัน ณ สนามสอบสวน การสอบสวน การตอบแทนผลบุญ การลงโทษไปตามบาปกรรม สวรรค์และนรก ดังที่กล่าวไปแล้วว่าอัล-กุรอานและริวายะฮฺได้บ่งชี้ว่าการศรัทธาต่อพระผู้เป็นเจ้าเป็นความจำเป็นของความศรัทธาที่มีต่อมะอาด อีกนัยหนึ่งความเชื่อในเรื่องพระผู้สร้างและมะอาดเป็นสิ่งคู่กัน และวางอยู่บนรากฐานความเชื่อเดียวกัน ด้วยเหตุนี้ เหตุผลที่โน้มนำเราไปสู่ความเชื่อต่อหลักศรัทธา ๔ ประการตามที่กล่าวมาแล้ว ย่อมเป็นเหตุผลที่ทำให้เรามีความเชื่อเรื่องมะอาดด้วยเช่นกัน

 

สิ่งที่ได้นำเสนอมาทั้งหมดเป็นบทสรุปของหลักการศรัทธาทางศาสนาและนิกาย ฉะนั้น ถ้าต้องการศึกษาเพิ่มเติมเกียวกับหลัศรัทธาโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลักศรัทธาของนิกายชีอะฮฺ ๑๒ อิมาม และความรู้ทั่วไปของอิสลาม สามารถศึกษาได้จากตำราต่าง ๆ ที่ได้เขียนถึงรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้ซึ่งมีจำนวนมากมาย ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า

 

اَوَّلُ الدِّيْنِ مَعْرِفَتَهُ، وَكَمَالُ المْعَرِْفَتِهِ التَّصْدِيْقُ بِهِ، وَ كَمَالُ التَّصْدِيْقُ بِهِ تَوْحِيْدُهُ، وَكَمَالُ التَّوْحِيْدِهِ الْاِخْلاَصُ لَهُ

สิ่งสำคัญประการแรกของศาสนาคือการรู้จักพระองค์ ความสมบูรณ์ของการรู้จักคือการยอมรับในอาตมันสากลของพระองค์ ความสมบูรณ์ของการยอมรับในอาตมันสากลอยู่ที่ความเป็นเอกะของพระองค์ และความสมบูรณ์ในการยอมรับความเป็นเอกะของพระองค์อยู่ที่ความบริสุทธิ์ใจที่มีต่อพระองค์ [2]

 

اَللَّهُمَّ عَرِّقْنِي نَقْسَكَ فَانَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِيْ نَفْسَكَ لَمْ اَعْرِفْ رَسُوْلَكَ، اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِيْ رَسُوْلَكَ فَانَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِيْ رَسُوْلَكَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ ، اَللَّهُمَّ عَرِّقْنِي حُجَّتَكَ فَانَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِيْ حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِيْنِي

 

โอ้ ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า โปรดแนะนำข้าฯให้รู้จักพระองค์ ถ้าหากพระองค์ไม่โปรดให้ข้าฯรู้จักพระองค์ ข้าฯก็ไม่อาจรู้จักศาสดาของพระองค์ โอ้ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า โปรดแนะนำข้าฯให้รู้จักศาสดาของพระองค์ ถ้าหากพระองค์ไม่โปรดให้ข้าฯรู้จักศาสดาของพระองค์ ข้าฯก็ไม่อาจรู้จักข้อพิสูจน์ของพระองค์ โอ้ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า โปรดแนะนำข้าฯให้รู้จักข้อพิสูจน์ของพระองค์ ถ้าหากพระองค์ไม่โปรดให้ข้าฯรู้จักข้อพิสูจน์ของพระองค์ ข้าฯก็จะหลงทางออกไปจากศาสนาของข้าฯ

และท้ายสุดขอวิงวอนต่อพระองค์ว่า โอ้ ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า โปรดทำให้ภารกิจในบั้นปลายสุดท้ายของพวกเรากลายเป็นสิ่งดีงาม โดยสิทธิของมุฮัมมัดและลูกหลานผู้บริสุทธิ์ของมุฮัมมัด ขอพระองค์ทรงประสาทพรแก่พวกเขาตลอดไป และทรงสาปแช่งกลุ่มชนที่เป็นศัตรูกับพวกเขาไปตลอดกาลตราบจนถึงวันแห่งการฟื้นคืนชีพ ขอพระองค์ทรงโปรด โอ้ พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก

 

อ้างอิง

[1] อัลซัลซะละฮฺ ๖-๘

[2] นะฮฺญุลบะลาเฆาะฮฺ คุฏบะฮฺที่ ๑

 

ขอขอบคุณเว็บไซต์อิสลามชีอะฮ์