“เดือนรอมฎอน” เดือนแห่งการเป็นแขกของพระผู้เป็นเจ้า

“เดือนรอมฎอน” เดือนแห่งการเป็นแขกของพระผู้เป็นเจ้า

 

 เดือนรอมฎอนเป็นเดือนที่เปี่ยมไปด้วยความจำเริญและความเมตตาแห่งพระผู้เป็นเจ้า เดือนแห่งการเป็นแขก ณ สำรับอาหารแห่งจิตวิญญาณ เดือนแห่งการอภัยโทษความชั่วและการขัดเกลาจิตใจจากสนิมของความผิดบาป สำหรับผู้ที่อัลลอฮ์ (ซบ.) ทรงเปิดหูด้านในและตาใจแก่พวกเขา พวกเขาจะประจักษ์ถึงฮะกีกัต (เนื้อแท้) และคุณค่าที่แท้จริงของเดือนนี้ พวกเขาจะเฝ้ารอคอยการมาถึงของมันด้วยใจจดจ่อและด้วยความคนึงหา และเมื่อเข้าสู่เดือนอันจำเริญนี้แล้ว พวกเขาไม่ปรารถนาที่จะให้เดือนนี้สิ้นสุดลง

ดังเช่นที่ท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) กล่าวว่า

 

لَوْ یَعْلَمُ الْعَبْدُ ما فِی رَمَضانِ لَوَدَّ اَنْ یَکُونَ رَمَضانُ السَّنَة

“หากบ่าว (ของอัลลอฮ์) รู้ถึง (คุณค่าและ) สิ่งที่มีอยู่ในเดือนรอมฎอนแล้ว แน่นอนเขาจะปรารถนาให้เดือนรอมฎอนดำเนินอยู่ตลอดทั้งปี” (1)

          

  ความสำคัญและความประเสริฐของเดือนรอมฎอนเมื่อเทียบกับเดือนอื่นๆ ก็เปรียบดังท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) เมื่อเทียบกับศาสดาท่านอื่นๆ โดยที่ท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) นั้นคือหัวหน้าของปวงศาสดา เดือนรอมฎอนก็เช่นกัน คือหัวหน้าของเดือนทั้งหลาย เดือนนี้เปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณและความผูกพันในการอิบาดะฮ์และสายสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างบ่าวกับพระผู้สร้าง สำหรับผู้ที่สนองตอบการเชื้อเชิญของพระผู้เป็นเจ้าแล้ว

แม้แต่ ลมหายใจของเขาก็เป็นอิบาดะฮ์ การนอนของเขาก็เป็นอิบาดะฮ์ ดุอาอ์และอะมั้ล (การทำความดี) ต่างๆ ของเขาจะถูกยอมรับอย่างง่ายดายในเดือนนี้       

      ดังที่ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ได้กล่าวไว้ในคุฎบะฮ์ ชะอ์บานียะฮ์ว่า

أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ وَ نَوْمُكُمْ فِیهِ عِبَادَةٌ وَ عَمَلُكُمْ فِیهِ مَقْبُولٌ وَ دُعَاؤُكُمْ فِیهِ مُسْتَجَابٌ

“ลมหายใจของพวกท่านในเดือนนี้คือตัสเบี๊ยะห์ (การสดุดีต่อพระผู้เป็นเจ้า) การนอนของพวกท่านในเดือนนี้คือการอิบาดะฮ์ อะมั้ล (การทำดี) ของพวกท่านในเดือนนี้จะถูกยอมรับ และดุอาอ์ของพวกท่านในเดือนนี้จะถูกตอบรับ” (2)

 

 เดือนนี้ประตูต่างๆ ของฟากฟ้า (ประตูแห่งความเมตตาและการให้ของของพระองค์) จะเปิดรับปวงบ่าวผู้มาเยือนสำรับแห่งจิตวิญญาณตลอดทั้งเดือนโดยจะไม่ถูกปิดลง ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ได้กล่าวว่า

إِنَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ تُفَتَّحُ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَا تُغْلَقُ إِلَى آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْه

“แท้จริงบรรดาประตูแห่งฟากฟ้าจะเปิดในค่ำคืนแรกของเดือนรอมฎอน และจะไม่ถูกปิดลงจนถึงค่ำคืนสุดท้ายของมัน” (3)

 

ดังนั้นหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเดือนรอมฎอนในปีนี้ เราทุกคนจะใช้ความอุสาห์พยายามอย่างเต็มที่ในการใช้โอกาสอันจำเริญนี้ด้วยเจตนาอันบริสุทธิ์ในการทำอิบาดะฮ์ การอ่านคัมภีร์อัลกุรอาน ทำความดีและขัดเกลาตนให้บรรลุสู่ตักวา (ความยำเกรง) ให้สำเร็จตามเจตนารมณ์ที่พระองค์ได้ทรงกำหนดให้เดือนนี้เป็นเดือนแห่งการขัดเกลา และยกระดับจิตวิญญาณของปวงบ่าวของพระองค์

 

สายสัมพันธ์ระหว่างพระผู้เป็นเป็นเจ้ากับปวงบ่าวนั้นเป็นไปได้ 2 ลักษณะ คือ

พระผู้เป็นเจ้าจะอยู่ในฐานะของผู้เชื้อเชิญ ผู้เป็นเจ้าภาพ และบ่าวอยู่ในฐานะของผู้เป็นแขกของพระองค์ ดังที่ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) กล่าวว่า

هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ

“เดือนรอมฎอนคือเดือนที่พวกท่านถูกเชื้อเชิญสู่การเป็นแขกของอัลลอฮ์” (4)

 

หรือในการเดินทางไปประกอบพิธีฮัจญ์ ณ บัยตุลลอฮ์ เราในฐานะบ่าวที่ถูกเชื้อเชิญสู่การไปเยือนบ้านแห่งเตาฮีดของพระองค์

บ่าวอยู่ในฐานะเจ้าภาพและพระผู้เป็นเจ้าจะอยู่ในฐานะของแขกผู้มาเยือน ในริวายะฮ์ (คำรายงาน) บางบทกล่าวว่า

أنّ قلب المؤمن عرش الرحمن

“แท้จริงหัวใจของมุอ์มิน (ผู้ศรัทธา) นั้นคืออะรัช (ที่ประทับ) ขององค์พระผู้ทรงเมตตา” (5)

 

 พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงสูงส่งทรงตรัสในฮะดีษ กุดซี ว่า :

لَا يَسَعُنِي‌ أَرْضِي وَ لَا سَمَائِي وَ لَكِنْ يَسَعُنِي قَلْبُ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ

“แผ่นดินของข้าและชั้นฟ้าของข้าจะไม่กว้างขวางพอสำหรับข้า แต่หัวใจของบ่าวผู้ศรัทธาของข้านั้นกว้างขวางพอสำหรับข้า” (6)

 

หรือในบางรายงานซึ่งเป็นฮะดีษกุดซี พระผู้เป็นเจ้าทรงตรัสว่า

اَنَا عِندَ المُنکَسِرَةِ قُلُوبُهُم

“ข้าจะอยู่ ณ หัวใจทั้งหลายที่แตกสลาย” (7)

 

หัวใจที่แตกสลาย คือหัวใจที่สิ้นหวังและตัดขาดจากการยึดติด ต่อสิ่งอื่นทั้งมวล หัวใจที่มองเห็นที่พึ่ง เพียงหนึ่งเดียว นั่นคือพระผู้เป็นเจ้า ดังนั้นหากในเดือนนี้เราสามารถยกระดับตนเองให้เป็นผู้ศรัทธา (มุอ์มิน) ที่สมบูรณ์ได้ ตัดขาดการยึดติดและการพึ่งพิงสิ่งอื่นทั้งมวลนอกจากพระผู้เป็นเจ้าเพียงพระองค์เดียวได้แล้ว สายสัมพันธ์ทั้งสองด้านนี้จะเกิดขึ้นกับเรา

 

 

เชิงอรรถ :

(1) บิฮารุ้ลอันวาร, เล่มที่ 93, หน้าที่ 346

(2) อุยูน อัคบาร อัรริฎอ (อ.), เล่มที่ 1, หน้าที่ 295

(3) บิฮารุ้ลอันวาร, เล่มที่ 93, หน้าที่ 344

(4) อุยูน อัคบาร อัรริฎอ (อ.), เล่มที่ 1, หน้าที่ 295

(5) บิฮารุ้ลอันวาร, เล่มที่ 56, หน้าที่ 39

(6) อะวาลิ้ลละอาลี, เล่มที่ 4, หน้าที่ 5

(7) มุนยะตุ้ลมุรีด, หน้าที่ 123

 

ขอขอบคุณเว็บไซต์ซอฮิบซะมาน