กุรอานกับเรื่องฟ้าผ่า

ฟ้าแลบฟ้าผ่า
"พระองค์ คือผู้ทรงให้พวกเจ้าเห็นฟ้าแลบ เพื่อความกลัวและความหวัง และทรงให้เกิดเมฆทึบ และฟ้าลั่นฟ้าร้องจะแซ่ซร้องสดุดีด้วยการสรรเสริญพระองค์ และมะลาอิกะฮฺจะสดุดีด้วย เพราะความกลัวพระองค์ และพระองค์ทรงให้ฟ้าผ่าแล้วมันจะฟาดไปยังผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ โดยพวกเขาโต้เถียงกันในเรื่องของอัลลอฮฺ และพระองค์คือผู้ทรงอำนาจยิ่ง" (อัร-เราะอฺดุ / 12-13)

จากโองการนี้ เราจะเห็นได้ว่า ฟ้าลั่นฟ้าร้องทำการสดุดีสรรเสริญพระบารมีแด่อัลลอฮฺ มนุษย์อาจคิดว่าเป็นการเปรียบเทียบ ไม่ได้มีความหมายตรงตามตัวอักษร เพราะฟ้าลั่นฟ้าร้องไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
แต่อย่างไรก็ตาม สรรพสิ่งที่อัลลอฮฺทรงสร้างทั้งหมดล้วนมีจิตวิญญาณ และด้วยจิตวิญญาณนี้เอง สรรพสิ่งในธรรมชาติทั้งหมดล้วนทำการสรรเสริญพระบารมีแด่อัลลอฮฺ และดำเนินกิจการในหน้าที่ไปตามพระบัญชาของพระองค์อย่างเคร่งครัด

"เจ้ามิได้ เห็นดอกหรือว่า แท้จริงอัลลอฮ์นั้นทรงให้เมฆลอย แล้วทรงทำให้ประสานตัวกัน แล้วทรงทำให้รวมกันเป็นกลุ่มก้อน แล้วเจ้าก็จะเห็นฝนโปรยลงมาจากกลุ่มเมฆนั้น และพระองค์ทรงให้มันตกลงมาจากฟากฟ้า มีขนาดเท่าภูเขา ในนั้นมีลูกเห็บ แล้วพระองค์จะทรงให้มันหล่นลงมาโดนผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และพระองค์จะทรงให้มันผ่านพ้นไปจากผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ แสงประกายของสายฟ้าแลบเกือบจะเฉี่ยวสายตาผู้มอง" (อัน-นูร / 43)



ขอขอบคุณเว็บไซต์ อะห์ลุลบัยต์อคาเดมี (ประเทศไทย)