มาตรวัดความสุขและความทุกข์ของมนุษย์
อิมามอาลีกล่าวว่า : ความสมถะหรือไม่ยึดติดกับดุนยามีความเชื่อมโยงกับความสุขและความทุกข์ของ มนุษย์ บทสรุปสั้นๆ สองประโยคจากอัลกุรอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ คือไม่ว่าเราจะศูนย์เสียอะไรก็ตามแต่ จงอย่าได้ทุกข์ใจกับความสูญเสียนั้น นั้น และในขณะเดียวกันจงอย่าสุขใจกับความรื่นเริงสำราญที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพราะ หากว่าเราต้องสูญเสียสิ่งนั้นเราอาจจะเศร้าสลดและทุกข์ใจได้ หากการดำรงชีวิตของมนุษย์เปรียบเสมือนเหรียญๆหนึ่งความสุขและความทุกข์ก็จะ เป็นด้านหัวและด้านก้อยของการใช้ชีวิต และหากเราสามารถที่จะประคับประคองตัวเองให้อยู่ในความนิ่งสงบไม่ว่าจะสุข หรือทุกข์นั่นหมายถึงว่าคุณกำลังได้รับประโยชน์จากความสมถะของการใช้ชีวิต อย่างแท้จริงและจงใช้ความพยายามทั้งหมดของเราไปกับเรื่องราวของโลกหลังความ ตายของเราให้ได้มากที่สุด นั่นก็คือการปฏิบัติอามัลหรือคุณงามความดีต่างๆตามที่บรรดาออิมมะฮ.(อ) ได้ทำไว้เป็นแบบอย่างสำหรับพวกเราทุกคน
๐ ความทุกข์ จะเป็นตัวผลักดันให้มนุษย์มีความพยายามอย่างเต็มความสามารถในการทำงานและการ ใช้ชีวิตในสังคมซึ่งหากมนุษย์พอใจและมีความสุขกับสถานการณ์เดียวในปัจจุบัน ที่ตนเองเป็นอยู่หรือชีวิตมนุษย์ไม่ได้ตกอยู่ภายใต้ความกดดันทางด้านความ ทุกข์บ้างมนุษย์ก็จะรู้สึกพึงพอใจในสถานะที่เขาเป็นอยู่ตลอดเวลาหรือเรียก ว่าเขามีความสุขกับชีวิตความเป็นอยู่ของเขาเสมอ แน่นอนเขาจะตกอยู่ในอันตราย เพราะความรู้สึกเช่นนี้จะทำให้เขาไม่คิดที่จะพยามพัฒนา หรือใช้ความสามารถที่มีในตัวเขาอย่างเต็มที่และเขาก็จะตกอยู่ในสภาวะแห่ง ความถดถอย ด้อยในการพัฒนาด้านศักยภาพอย่างแน่นอน ยกตัวอย่างเช่น บุคคลที่ประสพกับโรคร้ายต่างๆที่คร่าชีวิตมนุษย์ เช่น โรคเอดส์ หรือโรคมะเร็งจะเป็นที่รู้กันว่าคนที่เป็นโรคเหล่านี้สุดท้ายเขาก็จะประสพ กับความตาย และหากพวกเขามองว่าการเป็นโรคนั้นเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตมนุษย์หรือสามารถ ที่จะรับกับสภาพเหล่านั้นได้พวกเขาก็จะปฏิเสธการเข้ารับการรักษา และสุดท้ายโรคร้ายเหล่านั้นก็จะจบชีวิตของเขาลง
อิมาม อาลีได้กล่าวว่า บางครั้งมนุษย์จะมีความสุขกับสิ่งที่พวกเขาได้มา และอยู่ในครอบครองของเขา และในขณะเดียวกันมนุษย์ก็มีความทุกข์กับการศูนย์เสียสิ่งที่เขามีอยู่และ ความไม่สมปรารถนาทั้งหลาย
เพราะฉะนั้นพึงรู้ไว้ เถิดว่าความสุขอย่างเดียวของเราคือการได้ใช้ความเพียรพยายามทั้งหมดที่มีไป กับการขวนขวายเพียงเพื่อการสะสมเสบียงไว้สำหรับโลกหน้าของเราเท่านั้นนี่ถึง จะเป็นความสุขที่แท้จริงที่มนุษย์ผู้มีสติปัญญาทั้งหลายพึงมี
