คัมภีร์อัลกุรอาน ทางนำสำหรับมวลผู้ยำเกรง

คัมภีร์อัลกุรอาน ทางนำสำหรับมวลผู้ยำเกรง

 เมื่อพิจารณาถึงกรณีที่ว่า คัมภีร์อัลกุรอานนั้นคือทางนำและสิ่งชี้นำสำหรับมนุษยชาติทั้งมวล เนื่องจากพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสูงส่งทรงตรัสว่า :

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ

“เดือนรอมฏอน คือเดือนที่คัมภีร์อัลกรุอานได้ถูกประทานลงมา เพื่อเป็นทางนำสำหรับมนุษย์” (1)

  แต่ทำไมในช่วงเริ่มต้นของซูเราะฮ์อัลบะกอเราะฮ์ จึงจำกัดการนำทางของมันไว้เฉพาะสำหรับบรรดาผู้ที่มีความยำเกรงในพระผู้เป็นเจ้าเพียงเท่านั้น โดยที่พระองค์ทรงตรัสว่า :

ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ

“คัมภีร์นี้ ไม่มีข้อเคลือบแคลงสงสัยใดๆ ในนั้น เป็นทางนำสำหรับบรรดาผู้ยำเกรงเท่านั้น” (2)

 คำตอบสำหรับคำถามข้อนี้ก็คือ :

 ประการแรก : คัมภีร์อัลกุรอานนั้น แม้จะถูกประทานลงมาเพื่อเป็นทางนำสำหรับมนุษยชาติทั้งมวล แต่ทว่าเฉพาะบรรดาผู้ยำเกรงต่อพระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นที่จะได้รับประโยชน์จากการชี้นำและคำสอนต่างๆ ของมัน

أنه إنما خص المتقين ؛ لأنهم هم الذين انتفعوا به واهتدوا به

“อันที่จริงที่มันได้ถูกจำกัดเฉพาะบรรดาผู้ยำเกรงนั้น ก็เนื่องจากว่าพวกเขาคือผู้ที่จะได้รับประโยชน์และได้รับการชี้นำจากคัมภีร์นั้น”

เช่นเดียวกับที่คัมภีร์อัลกุรอานนั้น เป็นสิ่งที่ตักเตือนมนุษยชาติทั้งมวล

الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا

“ผู้ซึ่งได้ทรงประทานอัลฟุรกอน (อัลกุรอาน) ลงมายังบ่าวของพระองค์ (มุฮัมมัด) เพื่อที่เขาจะได้เป็นผู้ตักเตือนแก่ปวงบ่าวทั้งมวล” (3)

 แต่ผู้ที่จะได้รับผลจากการตักเตือนของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) นั้น คือผู้ที่มีความเกรงกลัวเพียงเท่านั้น

إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا

“อันที่จริงเจ้าเป็นแค่เพียงผู้ตักเตือนแก่คนที่หวั่นกลัวต่อมัน (วันกิยามะฮ์) เท่านั้น” (4)

ประการที่สอง : ที่ว่าคัมภีร์อัลกุรอานคือทางนำสำหรับมนุษยชาตินั้น ประหนึ่งว่า บรรดาผู้ยำเกรงเพียงเท่านั้นที่ถูกนับว่าเป็นมนุษย์

ดังที่ท่านฟัครุร รอซีได้กล่าวว่า :

إنه هدى للمتقين ، فهذا يدل على أن المتقين هم كل الناس ، فمن لا يكون متقيا كأنه ليس بإنسان

“แท้จริงมัน (คัมภีร์อัลกุรอาน) คือทางนำสำหรับบรรดาผู้ยำเกรง ดังนั้นสิ่งนี้จะบ่งชี้ว่าบรรดาผู้ยำเกรงนั้น พวกเขาทั้งหมดเป็นมนุษย์ ดังนั้นผู้ใดที่ไม่ใช่ผู้ยำเกรง ประหนึ่งว่าเขาไม่ใช่มนุษย์”

ทำนองเดียวกับที่คัมภีร์อัลกุรอาน ไม่นับว่าคนที่ไม่ใช่ผู้ยำเกรงพระผู้เป็นเจ้านั้นเป็นมนุษย์ แต่จัดพวกเขาให้อยู่ในระดับเดียวกับสัตว์เดรัจฉาน

أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ

“พวกเหล่านั้นประหนึ่งปศุสัตว์ ยิ่งกว่านั้นพวกเขาคือผู้หลงทางยิ่งกว่า พวกเหล่านั้น พวกเขาคือผู้ที่เผลอเรอ” (5)

ท่านอิมามอะลี (อ.) ได้กล่าวเกี่ยวกับคนที่ไร้ตักวา (ความยำเกรง) ต่อพระผู้เป็นเจ้าว่า

فصورته صورة انسان و القلب قلب حیوان

“รูปพันธ์สัณฐานของเขาคือมนุษย์ ในขณะที่หัวใจคือหัวใจสัตว์” (6)

แหล่งอ้างอิง :

(1) อัลกุรอานบท อัลบะกอเราะฮ์ โองการที่ 185

(2) ซูอัลกุรอานบท อัลบะกอเราะฮ์ โองการที่ 2

(3) อัลกุรอานบท อัลฟุรกอน โองการที่ 1

(4) อัลกุรอานบท อันนาซิอาต โองการที่ 45

(5) อัลกุรอานบท อัลอะอ์รอฟ โองการที่ 179

(6) นะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์, คุฏบะฮ์ที่ 87 ; อัตติบยาน, เล่มที่ 1, หน้าที่ 53 ; มัจญ์มะอุลบะยาน, เล่มที่ 1, หน้าที่ 36 ; ตัฟซีรอัลกะบีร, เล่มที่ 1, หน้าที่ 21

ที่มา : หนังสือ “ฮะซอโร เยก นุกเต๊ะฮ์” (1001 จุด) หน้าที่ 375 (ปรับและเพิ่มเติมเนื้อหาเล็กน้อย)

ขอขอบคุณเว็บไซต์ซอฮิบซะมาน