เหตุใดโองการที่สาม ซูเราะฮ์อัลอินซานที่ว่า اما شاکرا و اما کفورا กล่าวถึงการขอบคุณในรูปของอิสมุ้ลฟาอิ้ล แต่ในส่วนของการปฏิเสธกลับใช้ในรูปของศีเฆาะฮ์ มุบาละเฆาะฮ์

โองการที่สาม ซูเราะฮ์อัลอินซานที่ว่า اما شاکرا و اما کفورا เหตุใดไม่ใช้คำว่าอิมมาชากิร็อน วะอิมมากาฟิร็อน หรืออิมมาชะกูร็อนวะอิมมากะฟูรอ?

คำตอบโดยสังเขป

คำว่า “ชากิร” เป็นอิสมุ้ลฟาอิ้ลจากรากศัพท์ “ชุกร์” และ กะฟู้ร เป็นศีเฆาะฮ์ มุบาละเฆาะฮ์จากรากศัพท์ “กุฟร์” เหตุที่คำหนึ่งใช้ในรูปอิสมุ้ลฟาอิ้ล และอีกคำหนึ่งใช้ในรูปศีเฆาะฮ์ มุบาละเฆาะฮ์นั้น นักอรรถาธิบายให้ทัศนะไว้ว่า เนื่องจากจำนวนของชากิร (ผู้ขอบคุณ) มีน้อยกว่าผู้ลำเลิกบุญคุณ จึงใช้อิสมุ้ลฟาอิ้ลกับการขอบคุณ และใช้ศีเฆาะฮ์มุบาละเฆาะฮ์กับการลำเลิก[1]

ตัฟซี้รเนมูเนะฮ์ให้ทัศนะเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ว่า “เนื่องจากไม่มีผู้ใดจะสามารถขอบคุณพระองค์ได้อย่างเหมาะสม จึงใช้อิสมุ้ลฟาอิ้ลในกรณีของการขอบคุณ แต่กลับใช้คำว่า “กะฟู้ร”ในกรณีของการลำเลิก กะฟู้รเป็นศีเฆาะฮ์มุบาละเฆาะฮ์ อันสื่อถึงความรุนแรงที่มากขึ้น เนื่องจากผู้ที่บังอาจลำเลิกเนียะอ์มัตที่ยิ่งใหญ่ ก็เท่ากับว่ากำลังลำเลิกอย่างรุนแรง ทั้งนี้ก็เพราะอัลลอฮ์ทรงตระเตรียมทุกอย่างเพื่อการนำทางมนุษย์ ฉะนั้น หากมนุษย์คนใดเมินเฉยต่อสิ่งเหล่านี้ก็ย่อมเป็นการปฏิเสธหรือกุฟร์ในระดับรุนแรง[2]

อนึ่ง คำว่ากะฟู้รใช้สื่อได้ทั้งการปฏิเสธเนียะมัต และการปฏิเสธในแง่ความเชื่อ ดังที่รอฆิบได้กล่าวไว้ในหนังสือ อัลมุฟเราะด้าต[3]

[1] ดู: ดัรวีช มุฮ์ยิดดีน, อิอ์รอบุลกุรอานวะบะยานิฮี, เล่ม 10,หน้า 318,ดารุลอิรชาด,ซีเรีย,ฮ.ศ.1415

[2] มะการิม ชีรอซี,นาศิร,ตัฟซี้รเนมูเนะอ์, เล่ม 25,หน้า 338,ดารุลกุตุบิลอิสลามียะฮ์,เตหราน,ปี 1374

[3] รอฆิบ อิศฟะฮานี,ฮุเซน บิน มุฮัมมัด,อัลมุฟเราะด้าต ฟี เฆาะรีบิลกุรอาน,หน้า 714,ดารุลอิลม์ อัดดารุชชามียะฮ์,ดามัสกัส,ฮ.ศ.1412

คำตอบเชิงรายละเอียด

คำถามนี้ไม่มีคำตอแบบรายละเอียด