เพราะเหตุอะไร เราจึงซัจญฺดะฮฺในซิยารัตอาชูรอ เพื่อขอบคุณพระเจ้า เนื่องจากโศกนาฏกรรมดังกล่าว?

การขอบคุณความโปรดปราน เป็นหนึ่งในหัวข้อที่บันทึกอยู่ในแหล่งอ้างอิงรายงานของเรา ซึ่งมีสถานภาพอันเฉพาะเจาะจงพิเศษ[1] มนุษย์ผู้ศรัทธาและเชื่อมั่นต่อพระเจ้าก็เนื่องจากว่า เขามีการรู้จักที่ถูกต้องเกี่ยวกับพระเจ้า และการสร้างสรรค์ของพระองค์, และทุกสิ่งจากพระเจ้าที่ได้ตกมาถึงพวกเขา, เขาจะขอบคุณ, เนื่องจากมนุษย์เหล่านี้, เขาจะปฏิบัติหน้าที่กำหนดจากพระเจ้าร่วมไปด้วย และเมื่อประสบอุปสรรคปัญหาต่างๆ ไม่ว่าจะดีหรือร้ายแรง เขาต่างแสดงความจำนนต่อพระเจ้า และถือว่าสิ่งเหล่านั้นอยู่ในหนทางนำไปสู่ความสมบูรณ์ ในหนทางของพระเจ้า

ท่านอิมามฮุซัยนฺ (อ.) ในตอนบ่ายของวันอาชูรอ, ท่านได้อยู่ร่วมกับสหายคนอื่น ร่วมแซ่ซ้องสดุดีต่อพระเจ้า ทั้งที่ทั้งความดีงามและความเลวร้าย ได้ประสบแด่ท่าน : ประโยคที่กล่าวว่า "احمده على السرّاء والضرّاء" โอ้ อัลลอฮฺ ไม่ว่าฉันจะอยู่ในสภาพปกติ หรืออยู่ในสภาพเศร้าหมอง,ฉันก็จะขอขอบคุณพระองค์ เพื่อว่าฉันจะได้รับความสัมฤทธิผล ด้วยการช่วยเหลือของพระองค์ ได้ชะฮีดและอยู่ร่วมกับบรรดาอิมามผู้บริสุทธิ์ "الحمد للّه الذی أکرمنا بنصرک وشرّفنا بالقتل معک"[2] ขอสรรเสริญสดุดีพระเจ้า เนื่องด้วยความช่วยเหลือของพระองค์ และทรงอนุญาตให้เราได้รับชะฮีดเคียงข้างผู้มีเกียรติทั้งหลาย” ขบวนการอาชูรอแห่งกัรบะลาอฺ แม้ว่าจะเกิดภายในวันเดียว, แต่ก็เป็นโศกนาฏกรรมอันยิ่งใหญ่และเจ็บปวดยิ่ง, แต่ถ้าจะพิจารณาในแง่อื่นก็ถือว่าเป็นความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ สำหรับอิสลามและชาวมุสลิม, เนื่องจากบะเราะกัตจากเลือดของท่านอิมามฮุเซน (อ.) และสหายของท่าน ได้ช่วยให้อิสลามรอดพ้นจากการถูกเปลี่ยนแปลงและความหลงผิด, อิสลามซึ่งหลุดไปอยู่ในมือของบนีอุมัยยะฮฺ อาลิ อบูซุฟยาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำมือของยะซีด, ซึ่งเขาได้เปลี่ยนแปลงอิสลามไปสู่ความหันเหที่สุด ทุกสิ่งที่ยะชีดและบุคคลเยี่ยงยะชีดต้องการ พวกเขาได้กระทำในนามของศาสนา และส่งมอบส่งนั้นแก่สังคม, ชะฮาดัตของท่านอิมามฮุซัยนฺ (อ.) ได้ป้องกันการหลงผิดครั้งยิ่งใหญ่นี้ ตรงนี้เองที่จำเป็นต้องขอบคุณอัลลอฮฺ

ด้วยเหตุนี้เอง, ในมุมมองของเราถือว่า โศกนาฏกรรม คือความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ที่ถูกประทานมาจากพระเจ้า ยังมนุษย์ทั้งหลาย, และแน่นอน การยืนหยัดในกัรบะลาอฺสำหรับชาวมุสลิมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง บรรดาชีอะฮฺแล้ว ถือว่าเหตุการณ์นั้นคือความโปรดปราน และเป็นความการุณย์อันยิ่งใหญ่ของพระองค์โดยแท้จริง ซึ่งอยู่ในหนทางการดำเนินชีวิต และการป้องกันสัจธรรม เป็นการต่อสู้ด้วยคมดาบ, เป็นแบบอย่างที่ดีที่สุด, ในมุมมองนี้ จึงต้องขอบคุณในความโปรดปรานของพระองค์