Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki: Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin'denim; Hüseyin'i seveni Allah sevsin. [1]
Resulullah (s.a.a) bir gün İmam Hüseyin'in elinden tutarak şöyle buyurdular:
Ey cemaat! Bu Hüseyin b. Ali'dir; O'nu tanıyın; canım elinde olan Allah'a andolsun ki Hüseyin cennettedir, O'nu sevenler de cennettedir, O'nu sevenleri sevenler de cennettedir. [2]
Bir gün İmam Hasan'la İmam Hüseyin (a.s) anneleriyle birlikte Resulullah (s.a.a)'i görmek için Aişe'nin evine gittiler. Resulullah (s.a.a) uyumuş olduğundan dolayı Fatıma (a.s); Şimdi ceddiniz yatmış, başka bir saatte Hazretin yanına gelelim buyurdular. Ama İmam Hasan'la İmam Hüseyin; Biz ceddimizden ayrılamayız diyerek birisi Resulullah'ın sağ kolu, diğeri ise sol kolu üzerinde yattılar. Fatıma (a.s) O'nların yattığını görünce kendi evine döndü. İmam Hasan'la İmam Hüseyin (a.s) uykudan ayılınca Aişe'den annelerinin nerede olduğunu sordular, o da; Siz yattığınızda evinize döndü dedi.
Bunun üzerine İmam Hasan'la İmam Hüseyin (a.s) karanlık ve şimşekli olan o gecede evden dışarı çıkıp gittiler.
Resulullah (s.a.a) uykudan uyanınca onların oraya gelip yalnız başlarına evlerine döndüklerini öğrenince, hemen Fatıma (a.s)'ın evine gitti. Ama onları orada bulamayınca onları aramaya koyuldu; nihayet onları Beni Neccar bahçesinin önünde yatmış olarak gördü; derken İmam Hasan'ı sağ omzuna, İmam Hüseyin'i de sol omzuna alarak eve doğru hareket etti. Bu arada İmam Ali (a.s) da Resulullah'a ulaştı. Ashaptan bazıları da Resulullah'la karşılaştıklarında; Babam anam sana feda olsun, hafif olmanız için torunlarınızdan birini bize verin dediklerinde, Resulullah (s.a.a); Siz gidiniz, Allah sizin sözünüzü duydu ve makamınızı tanıdı buyurarak vermekten kaçınıyordu.
İmam Ali (a.s) da; Ya Resulellah, anam ve babam sana feda olsun, hafiflemen için onlardan birini bana veriniz dediğinde Resulullah (s.a.a) İmam Hasan'a dönüp; Ya Hasan, babanın omzuna gitmek istiyor musun? diye sordu. İmam Hasan; Ey dede, vallahi senin omzunu babamın omzundan daha çok seviyorum dedi. Sonra İmam Hüseyin'e dönerek; Ya Hüseyin, babanın omzuna gitmek istiyor musun? diye sordu. İmam Hüseyin de; Ey dede, ben de kardeşimin dediğini diyorum, senin omzunda olmayı babamın omzunda olmaktan daha çok seviyorum. dedi. Resulullah (s.a.a) onları öylece omzunda Fatıma (a.s)'ın evine götürdü. [3]
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
Kim cennet gençlerinin efendisine bakmak istiyorsa, Hüseyin b. Ali'ye baksın. [4]
İmam Sadık (a.s)'dan şöyle buyurduğu nakledilmiştir:
Resulullah (s.a.a) namaza durmuştu, Hüseyin b. Ali (a.s) da kenarında idi; derken Resulullah (s.a.a) tekbir getirdi. Ama Hüseyin (a.s) (dili tam açılmadığından) tekbir getiremedi. Resulullah (s.a.a) İmam Hüseyin'in tekbir getirebilmesi için onu yedi kez tekrarladı; yedicisinde İmam Hüseyin de tekbir getirdi; işte bundan dolayı (namaza başlamadan önce) yedi kez tekbir getirmek sünnet oldu. [5]
Bir gün Resulullah (s.a.a) Fatıma (a.s)'ın evine gidip; Ya Fatıma, bugün baban senin konuğundur buyurdular. Fatıma (a.s) cevaben; Ya Resulellah! Hasan ve Hüseyin benden yiyecek istiyorlar, ama ben onların açlığını gidermek için bir şey bulamadım. dedi. Daha sonra Resulullah (s.a.a) içeri girip Hz. Ali, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin ve Hz. Fatıma'yla birlikte oturdu. Ama Fatıma (a.s) şaşkınlık içerisinde kalmıştı, ne yapacağını bilmiyordu.
Daha sonra Resulullah (s.a.a) yüzünü göğe çevirdi, derken Cebrail nazil olup şöyle dedi: Ey Muhammed! Aliyy'ul- A'la (yüceler yücesi olan Allah) sana selam söylüyor ve şöyle buyuruyor: ‘Ey Muhammed! Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'e de ki; cennet meyvelerinden hangisini canınız istiyor?
Bunun üzerine Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdular: Ey Ali! Ey Fatıma, Ey Hasan, Ey Hüseyin! Aziz Allah sizin aç olduğunuzu bildi, o halde cennet meyvelerinden hangisini istiyorsunuz? Hiç kimse utancığından cevap vermedi. Bu esnada İmam Hüseyin (a.s) şöyle dedi: Ey baba, Ey Emir'ul- Muminin, ey alemlerin hanım efendisi olan anne, ey kardeş Hasan, sizin izninizle, cennet meyvelerinden sizin için bir şey seçeyim mi? Hepsi birlikte; Ey Hüseyin! Sen ne istesen ve bizim için ne seçsen biz ona razıyız. dediler.
İmam Hüseyin (a.s) sonra şöyle dedi: Ya Resulellah! Cebrail'e de ki, biz yeni yetişen hurma istiyoruz. Resulullah (s.a.a) buyurdular ki; Allah onu bildi. Sonra Resulullah (s.a.a); Ey Fatıma, kalk mutfağa git, hazır olanı bize getir. buyurdular. Fatıma (a.s) mutfağa gidip üzeri yeşil örtüyle örtülen billurdan bir tabak gördü, içerisinde mevsimi olmayan yepyeni hurma vardı. Onu Resulullah'ın yanına getirdi. Resulullah (s.a.a); Bismillahirrahmanirrahim diyerek o hurmalardan bir tanesini alıp Hüseyin (a.s)'ın ağzına bırakarak; Afiyet olsun ya Hüseyin buyurdu, Sonra Hasan (a.s)'ın, sonra Fatıma (a.s)'ın, daha sonra da Ali (a.s)'ın ağızlarına birer hurma bırakarak hepsinin adını dile getirip; Yiyin, afiyet olsun buyuruyordu. [6]
----------------------------------------------------------------
[1] - Sünen-i Tirmizi, c. 5, s. 324.
[2] - Bihar'ul-Envar, c. 43, s. 262
[3] - a.g.e, c. 43, s. 266.
[4] - a.g.e, c. 43, s. 298.
[5] - a.g.e, c. 43, s. 307.
[6] - a.g.e, c. 43, s. 310.
source : sibtayn
