Söyledim: Yorgunum.
Söyledin: لا تقنطوا من رحمة الله (Allahın rahmetinden ümidinizi kesmeyin - Zümer Suresi, 53. Ayet)
Söyledim: İçim sıkılıyor, içimden çok şeyler geçiyor.
Söyledin: ان الله یحول بین المرء و قلبه (Allah kişi ile onun kalbi arasına girer. Enfal Suresi, 24. Ayet)
Söyledim: Senden başka kimsem yoktur.
Söyledin: نحن اقرب من حبل الورید (biz insana şah damarından daha yakınız. Kaf Suresi, 16. Ayet)
Söyledim: Ama sanki beni unuttun!
Söyledin: فاذکرونی اذکرکم (Öyleyse yalnızca Beni anın, Ben de sizi anayım. Bakara Suresi, 152. Ayet)
Söyledim: Daha ne kadar sabredeyim?
Söyledin: و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا (Ne bilirsin, belki de zamanı yakındır – Ahzap Suresi, 63. Ayet)
Söyledim: Sen büyüksün ve senin yakınlığın benim gibi küçük biri için uzaktır. O zamana kadar ne yapayım?
Söyledin: واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله (Sana dediğim şeylere uy ve Allah hükmedinceye kadar sabret – Yunus Suresi, 109. Ayet)
Söyledim: Çok soğukkanlısın! Sen Allah’sın ve sabırlı. Ben kulum ve sabır küpüm küçüktür. Bir işaret edersen her şey tamamdır.
Söyledin: عسی ان تحبوا شیئاً و هو شر لکم (Bir şeyi sevebilirsin, ancak senin hayrına olmayabilir – Bakara Suresi, 216. Ayet)
Söyledim: انا عبدک الضعیف الذلیل –Ben senin zayıf, zelil kulunum- Gerçekten nasıl içine sinebiliyor?
Söyledin: ان الله بالناس لرئوف الرحیم (Şüphesiz Allah, insanlara çok şefkatli ve çok merhametlidir, Bakara Suresi, 143. Ayet)
Söyledim: İçim daralıyor.
Söyledin: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا (insanlar nelerle mutlu olmaya çalışıyor? Ancak Allah’ın lütfu ve rahmetiyle mutlu olunur – Yunus Suresi, 58. Ayet)
Söyledim: Kesinlikle her şeyi kendi haline bırakıyorum! Allah’a tevekkül ediyorum.
Söyledin: ان الله یحب المتوکلین (Şüphesiz Allah kendisine güvenip, tevekkül edenleri sever – Ali İmran Suresi, 159. Ayet)
Söyledim: Çok teşekkür ediyorum!
Ancak sanki bu defa şöyle demek istedin: Kendine gel ve iyice dediklerime kulak ver:
…وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللّٰهَ عَلٰى حَرْفٍ فَاِنْ اَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَاَنَّ بِهٖ وَاِنْ اَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلٰى وَجْهِهٖ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةَ (İnsanlardan kimi Allah'a yalnız dille ibadet eder. Şöyle ki: Kendisine bir iyilik dokunursa buna pek memnun olur, bir de imtihan olması için musibete uğrarsa çehresi değişir (dinden yüz çevirir). O, dünyasını da, ahiretini de kaybetmiştir) Hac Suresi, 11. Ayet)
Allah’la Kul Arasındaki Söyleşi
