YALANÇI PEYĞƏMBƏRLƏR
Peyğəmbər (s)-ın həyatının son illərinə aid olan tarixdə bir neçə yalançı peyğəmbərlərin adına rast gəlirik. O cümlədən Yəmamədə bəni Hənifə tayfasından olan Musyləmə, bəni Əsəddən olan Tuleyhə, Yəməndən olan Əsvəd Ənəsinin adını çəkmək olar. Bunlardan hər birisi öz qəbilələri arasında ətrafına bir dəstə adam toplayıb peyğəmbərlik iddiasına düşdülər. Lakin sonda biri-birlərinin ardınca məğlubiyyətə uğrayıb yoxa çıxdılar
Danılmaz faktlardır ki, tarixdə adı çəkilənlərdən başqa peyğəmbərlik iddiasına düşənlər də olmuşdur. Burada belə bir sual ortaya çıxır, görəsən meydana çıxmış bu peyğəmbərlər, islam peyğəmbərinin 13 il Məkkədə və 10 il Mədinədə xalqı islama də’vət etdiyi dövrlərdə öz iddialarını aşkar etmədilər? Yuxarıda Qeyd etdiyimiz kimi, islamdan əvvəl ərəb birliyi (vəhdət) mümkün olmadığından və ya müəyyən müddət ərzində birlik əldə etdikdən sonra yenidən bir-birlərinə düşmən kəsildiklərindən onlar bu iddialarını üzə çıxara bilmirdilər. Dini vəhdət sayəsində ərəb birliyi bərpa olunan zaman hakimiyyət sevdasında olanlar hökmranlıq üçün yeni fürsətin mövcud olduğunu hiss etdilər. Belə ki, onlar güman edirdilər ki, peyğəmbərlik iddiası etməklə əsl peyğəmbər ola bilərlər. Bu yalançı peyğəmbərlər bir müddət müsəlmanlar qarşısında maneçilik törətsələr də sonda məhv oldular.
PEYĞƏMBƏRİN SON HƏCC ZİYARƏTİ
Hicrətin onuncu ili zi-qə’də ayında Peyğəmbər (s) həcc ziyarətinə yollandı. Bu səfərdə həcc hökmlərini xalqa tə’lim etdi. İslamdan əvvəl Qüreyşin özünəməxsus qanunu var idi. Kə’bə evinin pərdəsini və açarını əldə saxlamaq, hacılara su verib xidmət etməklə yanaşı digər qəbilələrdən fərqli olaraq ziyarət də edirdilər. Peyğəmbər (s) bu səfərdə Qüreyşin tə’yin etdiyi qanunu ləğv etdi. Cahiliyyət dövründə tə’yin olunmuş qanunlardan biri də bu idi ki, Kə’bə evini təvaf edərək pak paltar geyinmək lazımdır və Qüreyşdən alınan paltar yalnız pak ola bilərdi. Əgər Qüreyş birisinə təvaf paltarı verməsəydi o şəxs gərək paltarsız təvaf edəydi. Qüreyş digər hacılar kimi Ərəfatdan yola düşməzdilər, bəlkə Muzdəlifədən köçərək bu üstünlüyü özləri üçün fəxr sayırdılar. Qur’an aşağıdakı ayə vasitəsilə bu üstünlüyü ləğv etdi:
SONRA CAMAATIN DÖNDÜYÜ YERDƏ SİZ DƏ DÖNÜN
Camaat gördü ki, Məhəmməd (s) Qüreyşdən olmasına baxmayaraq digər əhali ilə birgə Ərəfatdan köçür. Bu səfərdə idi ki, o dedi: Ey camaat! Bilmirəm gələn il sizi görə biləcəm ya yox. Camaat! Cahiliyyət dövründə tökülən hər qana göz yumuram. Qiyamət gününə qədər malınız və qanınız bir-birinizə haramdır. Mədinəyə dönəndə Cöhfədə o yerdəki Misr, Hicaz və İraq əhalisinin yolları ayrılır – “Ğədir-xum” adlı məkanda ona Allahdan əmr gəldi ki, özünə canişin tə’yin et! Başqa sözlə peyğəmbərdən sonra islam hökumətinin taleyi müəyyənləşməlidir. Peyğəmbər (s) sayı yüz min nəfər olan müsəlmanların arasında dedi: “Mən hər kəsin ağasıyamsa (rəhbəri, hamisi) Əli də onun ağasıdır. Ya Rəbbim, ona yaxın olana Sən də yaxın ol, ona düşmən kəsilənə Sən də düşmən ol. Onu sevəni Sən də sev, onu xar edəni xar et. Harada olsa haqqı ona rəva gör. Burada bu sözləri eşidənlər (eşitdiklərini) burada olmayanlara çatdırsınlar.”
Həcc ziyarətindən qayıtdıqdan sonra islamın əzəməti, vüqarı artır, Peyğəmbərin (s) sağlamlığı, səhhəti isə ağırlaşırdı. Movtə döyüşündəki məğlubiyyətin əvəzini çıxmaq üçün Usamə ibni Zeydin başçılığı ilə qoşun topladı. Anacaq bu qoşun yola düşməzdən əvvəl artıq Peyğəmbər (s) dünyasını dəyişərək Allah dərgahına qovuşdu. O həzrət vəfatından əvvəl Ərəbistan yarmadasında islami birlik bərpa edərək Rum və İran kimi iki böyük imperiyanın ortasında islam dinini meydana gətirdi.
PEYĞƏMBƏR (S)-IN VƏFATI
Bə’zi müsəlmanlar üçün Peyğəmbərin (s) vəfatına inanmaq heç də asan deyildi. Bu ilahi şəxs Allah adı ilə qalxaraq o günə kimi heç bir vəhdəti olmayan Ərəbistanda birlik və ittifaq yaratdı, bir-birlərinə düşmən kəsilmiş öldürüb qarət etməkdən başqa bir iş bacarmayan ayrı-ayrı qəbilələri birləşdirdi. Dini qanunlar əsasında hökumət qurdu. O ərazidə daxili toqquşma və çəkişmələri ləğv edərək aradan apardı. Xalqı bir-birinə mehriban və qardaş etdi. Qısası ondan əvvəl heç kəsin görə bilmədiyi bir işi yerinə yetirdi. Necə mümkündür ki, belə bir işlər görmüş şəxs adi insanlar kimi yaşaya və sonda ölə. Xeyr bu mümkün deyildir. O ölməzdir, həmişə yaşardır. Bu sözlər Məhəmməd (s)-ın vəfatını eşidən bir dəstə adamların sözləridir.
Tarixçilər yazırlar ki, Ömər Peyğəmbərin vəfat xəbərini eşidən kimi dedi: Yalan sözdür. O ölməyib, Rəbbinin yanına gedib və tezliklə qayıdacaqdır. Kim “Peyğəmbər öldü” kəlməsini söyləsə onu öldürəcəm. Əbu Bəkr tez özünü ona yetirib Qur’ani-kərimdən Peyğəmbərin (s) adi bir insan övladı olmasına dəlalət edən bir ayə oxudu və onu bu iddiadan çəkindirdi.
Sonra isə dedi: Məhəmməd (s)-a pərəstiş edənlər bilməlidirlər ki, Peyğəmbər artıq vəfat edib, bir daha geri dönməyəcək və yalnız Məhəmməd (s)-ın Rəbbi diridir və heç vaxt ölməyəcəkdir. Müsəlmanlar çox tez bir zamanda acı həqiqətlə üzləşdiklərini anladılar. Peyğəmbər (s) artıq Rəbbinə qovuşmuş idi. Bəs onda müsəlmanlar nə etsinlər? Bu geniş bir ölkəni kim idarə etsin? Mə’lumdur ki, müsəlmanların bundan sonra dini rəhbərləri – yə’ni peyğəmbərləri olmayacaq. Çünki Peyğəmbər (s) özü buyurub ki, məndən sonra peyğəmbər yoxdur.
Qur’ani-kərim də müsəlmanlara Məhəmmədin (s) sonuncu peyğəmbər olduğunu da çatdırıb. Bəs onda islam ümmətinə rəhbərliyi kim öz üzərinə götürsün?
