الهی ، دردمندی فقیرم ، بی نوائی اسیرم ، غرق در تقصیرم ، نباشد تدبیرم ، در پیشگاهت عظمتت کمتر از مور.م ، به گناه و آلودگی مشهورم، از فیض خاصت مستورم ، از طاعت و بندگی مهجورم ، از بادۀ خودیت مست و مخمورم ، از حریم ملکوت دورم ، از دیدن حقیقت کورم ، وجودی بی نورم ، به ظاهر فریبندۀ دنیا مسحورم ، از کثرت گناه رنجورم ، بندۀ کوی توام ، شرمندۀ روی توام ، زنده به بوی توام ، قطره ای از جوی توام ، عاشق روضه مینوی توام ، هرچه هستم مخلوقی از خاک کوی توام ، ذره ای سرگردان در جستجوی توام ، جز رحمت از تو ندیده ام ، غیر بادۀ مغفرت نچشیده ام ، به عشقت زنده ام ، به لطفتت پاینده ام ، در کوی کرامتت مانده ام ، به توفیقت غیر تو را از خود رانده ام ، نیازمندی خود را به حضرتت با جان نیوشیده ام ، عنایتی که در مانده ام ، گنهکاری شرمنده ام ، ولی محو جمالت گشته ام .
برگرفته از کتاب مونس جان استاد حسین انصاریان
