خداوند مهربان براساس آيات قرآن از هر چيزى در عرصه گاه هستى جفت آفريد و هر نوعى از انواع موجودات و مخلوقات را نر و ماده و مثبت و منفى پديد آورد.
وَ مِنْ كُلِّ شَيْ ءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ:
و از هر چيزى جفت آفريديم تا متذكر (قدرت و حكمت و رحمت خدا) شويد.
وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فِيها زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ:
و از همه محصولات و ميوهها نوعى دوتائى قرار داد.
يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها:
اى مردم از مخالفت با پروردگارتان بپرهيزيد آن كه شما را از يك تن آفريد و همسرش را نيز از جنس او به وجود آورد ...
آرى حضرت حق همسر آدم را از جنس خود او كه بشر است به وجود آورد، چنان كه در سوره روم ميفرمايد:
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها:
و از نشانه هاى قدرت و حكمت خدا اين است كه همسران شما را از جنس شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد.
وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً:
و خداوند همسران شما را از جنس خود شما قرار داد.
جمله از جنس شما در اين آيات به ما آگاهى ميدهد كه زنان از نظر عنصر آفرينشى هم جنس مردان هستند و از همان حقايق و تركيباتى كه مرد آفريده شده زنان آفريده شده اند.
زوج آدم كه در كتابها از او به عنوان حوا ياد شده مانند ديگر زنان بعد از خود كه از جنس مردان يعنى جنس بشرى آفريده شدهاند از جنس آدم آفريده شده و در آفرينشش همان عناصرى كه در آفرينش آدم بكار رفت در خلقت او به كار گرفته شد.
آيات قرآن مجيد در رابطه با خلقت همسر آدم مسائلى از قبيل اين كه حوا از دنده چپ آدم يا از ديگر اعضايش آفريده شد مردود ميداند، و دقت در آن مسائل با توجه به صراحت قرآن مجيد مبنى بر اين كه زن از جنس مرد است نشان ميدهد كه اين گونه مطالب بى پايه ريشه در اسرائيليات كه بافته بافندگان بى تقواست دارد، و قابل نقل و اعتنا نيست و اگر هم در كتابها به صورت روايت از معصوم نقل شده باشد بايد آن را مخالف قرآن و افترائى بر معصوم دانست، چه اين كه آن بزرگواران اعلام كردهاند آنچه از قول ما روايت ميشود و با قرآن هماهنگى ندارد از ما نيست بلكه سخن بى تقوايان است كه به دروغ به ما نسبت داده اند.
در زمينه اين حقيقت كه حوا همسر آدم از جنس آدم است روايتى بسيار مهم از وجود مبارك حضرت باقر العلوم نقل شده كه به خاطر ارزش روايت و هماهنگى آن با قرآن كريم متن آن را نقل ميكنم:
عمروبن ابى المقدام از پدرش روايت ميكند كه گفت: از حضرت باقر (ع) پرسيدم: خدا حواء را از چه چيزى آفريد؟ حضرت فرمود: اين مردم ميگويند از چه چيزى آفريد؟ گفتم: ميگويند، خدا او را از دندهاى از دنده هاى آدم آفريد، حضرت فرمود: دروغ گفتند، آيا خدا از اين كه حوا را غير دنده آدم ميآفريد ناتوان و عاجز بود؟ گفتم پسر پيامبر فدايت شوم خدا حواء را از چه چيزى آفريد؟ فرمود: پدرم مرا از پدرانش خبر داد كه رسول خدا فرمود: خداوند تبارك و تعالى مشتى از خاك برگرفت و به دو دست قدرتش كه رحمت و لطف اوست و آفريننده جسم و روح و مُلك و ملكوت است آن خاك را به هم آميخت و از آن آدم را آفريد، پس اضافهاى از آن خاك باقى ماند كه با آن اضافه حواء را آفريد.
آرى آدم نيمى از حيات و زندگى انسانى بود، با آفريده شدن حواء كه نيمى ديگر از حيات و زندگى انسانى بود كار حيات و زندگى بشرى و انسانى به سامان رسيد، و تنهائى غم آور از خيمه حيات آدم رخت بربست و به همسرش آرامش يافت، و شعله غم تنهائياش خاموش گشت و به زوج خود انس گرفت و مأموريت يافت كه با همسرش در آن فضاى نورانى و ملكوتى، و سرسبز از نعمت هاى مادى حق سكونت و آرامش گيرد.
منبع : پايگاه عرفان
