فرازی از مناجات خمس عشرة - ترجمه حضرت استاد حسین انصاریان

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى اش هميشگى است

خدايا از نفسى كه فراوان به بدى فرمان ميدهد به تو شكايت مى كنم،همان نفسى كه شتابنده به سوى خطا،و آزمند به انجام گناهان،و در معرض خشم توست،نفسى كه مرا به راه هلاكت مى كشاند،و هستى ام را نزد تو از پست ترين تباه شدگان قرار مى دهد،بيماريهايش بسيار،آرزويش دراز است،اگر گزندى به او در رسد بى تابى مى كند،و اگر خيرى به او رسد از انفاقش دريغ مى ورزد،به بازى و هوسرانى ميل بسيار دارد،از غفلت و اشتباه آكنده است،مرا به تندى به جانب گناه مى راند،و با من در توبه و ندامت امروز و فردا مى كند،خدايا از دشمنى كه گمراهم مى كند و از شيطانى كه به بى راهه ام مى برد به تو شكايت مى كنم،شيطانى كه سينه ام را از وسوسه انباشته و زمزمه هاى خطرناكش قلبك را فرا گرفته است،شيطانى كه با هوا و هوس برايم كمك مى كند،و عشق به دنيا را در ديدگانم زيور مى بخشد،و بين من و بندگى و مقام قرب پرده مى افكند،